responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 370


26/ 61
و هنگامى كه دو گروه هم‌ديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: «به يقين ما گرفتار شديم.» (61)
26/ 62
[موسى‌] گفت: «چنين نيست، به يقين پروردگارم با من است و به زودى مرا هدايت خواهد كرد.» (62) كلّا: حرف ردع. در سيهدين، نون: نون وقايه و ياء متكلّم از آخر آن حذف شده است.
26/ 63
سپس به موسى وحى كرديم كه با عصاى خويش بر دريا بزن. آنگه [آن دريا] شكافت و هر پاره [اش‌] همچو كوهى بزرگ بود (63) ان: حرف تفسير.
26/ 64
و آنجا ديگران را نزديك كرديم (64) ثم: مفعول فيه، ظرف مكان.
26/ 65
و ما موسى و كسانى كه به همراه او بودند، همگيشان را نجات بخشيديم (65) اجمعين:
حال.
26/ 66
سپس ما ديگران را غرق كرديم (66)
26/ 67
به راستى در اين [امر] عبرتى هست ولى بيشترشان مؤمن نبودند (67)
26/ 68
و به يقين پروردگارت خود عزّتمند مهربان است (68) لام: مزحلقه براى تاكيد. هو: ضمير فصل.
26/ 69
و بر آنان داستان ابراهيم را برخوان (69)
26/ 70
آن‌گاه كه به پدر خود و قوم خويش گفت: «شما چه مى‌پرستيد؟» (70) ما: اسم استفهام، مفعول به مقدّم، محلا منصوب.
26/ 71
گفتند: «بتانى را مى‌پرستيم و در پيرامونشان معتكفيم.» (71) عاكفين: خبر (نظلّ)
26/ 72
[ابراهيم‌] گفت: «آيا زمانى كه [آنان را] مى‌خوانيد، ندايتان را مى‌شنوند؟» (72)
26/ 73
«يا به شما سود مى‌بخشند يا زيان مى‌رسانند؟» (73)
26/ 74
گفتند: «نه، پدران خويش را يافتيم كه چنين عمل مى‌كردند.» (74) كذلك: مفعول مطلق، عاملش (يفعلون)
26/ 75
[ابراهيم‌] گفت: «آيا در آن چه پرستش مى‌كرديد فكر كرده‌ايد؟» (75)
26/ 76
«شما و پدران پيشين شما؟» (76) انتم: تاكيد براى فاعل (تعبدون) محلا مرفوع.
26/ 77
«به راستى ايشان- جز پروردگار عالميان- دشمن منند.» (77) ربّ: مستثنى.
26/ 78
«همان خدايى كه مرا آفريده است و خود نيز هدايتم مى‌كند.» (78) الّذى: اسم موصول، صفت (ربّ) محلا منصوب و در فعل يهدين نون: وقايه و ياء: مفعول به، محلا منصوب كه براى تناسب فواصل حذف شده است.
26/ 79
«و همان خدايى كه او براى من طعام مى‌دهد و مرا سيراب مى‌سازد.» (79) در فعل يسقين ياء: مثل آيه‌ى پيشين حذف شده است.
26/ 80
«و هرگاه كه مريض شوم او شفايم مى‌بخشد.» (80)
26/ 81
«و همان خدايى كه مرا مى‌ميراند، سپس زنده‌ام مى‌سازد.» (81)
26/ 82
«و همان خدايى كه اميد دارم كه در روز جزا گناهم را بر من ببخشد.» (82)
26/ 83
اى پروردگار من! به من حكمت عطا فرما و مرا به صالحان ملحق گردان (83)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 370
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست