نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 372
26/ 112 [نوح] گفت: «من از آن چه آنان انجام مىدادند، خبر ندارم.» (112) 26/ 113 «حساب ايشان- اگر دريابيد- جز بر پروردگارم نيست.» (113) ان: حرف نفى. الّا: حرف حصر. لو: حرف شرط غير جازم. 26/ 114 «و من دوركننده مؤمنان نيستم.» (114) 26/ 115 «من جز هشداردهندهاى آشكار نيستم.» (115) 26/ 116 گفتند: «اى نوح! اگر دست برندارى، حتما از سنگسارشدگان خواهى شد.» (116) 26/ 117 [نوح] گفت: «اى پروردگار من! به راستى قوم من مرا تكذيب كردند.» (117) 26/ 118 «بين من و بين ايشان راهى بگشا، و مرا و كسانى از مؤمنان كه همراه منند، نجاتبخش.» (118) فتحا: مفعول مطلق. 26/ 119 آنگاه او و كسانى كه در آن كشتى انباشته همراه او بودند، نجات بخشيديم (119) 26/ 120 سپس باقىماندگان را غرقه كرديم (120) بعد: مفعول فيه، مبنى، محلا منصوب. 26/ 121 به راستى در آن [داستان] عبرتى هست ولى اكثرشان مؤمن نبودند (121) 26/ 122 بدون شك پروردگار تو همو عزّتمند مهربان است (122) لام: مزحلقه براى تاكيد. هو: ضمير فصل. 26/ 123 قوم عاد پيامبران را تكذيب كردند (123) 26/ 124 آنگاه برادرشان هود به آنان گفت: «آيا پرهيزگارى نمىكنيد؟» (124) 26/ 125 «به راستى من براى شما رسولى امينم.» (125) 26/ 126 «بنابراين از خداوند بترسيد و از من اطاعت كنيد.» (126) 26/ 127 «و من بر اين [رسالت] مزدى از شما نمىطلبم، مزد من جز بر عهدهى پروردگار عالميان نيست.» (127) ان: حرف نفى. الّا: حرف حصر. 26/ 128 «آيا بر روى هر بلندى به بيهودگى بنايى مىسازيد؟» (128) 26/ 129 «و به اميد آن كه جاودانه بمانيد، كاخهاى استوار مىسازيد؟» (129) 26/ 130 «و هرگاه خشمگين مىشويد، ستمگرانه خشمگين مىشويد.» (130) جبّارين: حال از (بطشتم) 26/ 131 «بنابراين از خداوند بترسيد و از من اطاعت كنيد.» (131) 26/ 132 «و از خدايى كه شما را به آن چه مىدانيد رساند، پروا كنيد.» (132) 26/ 133 «شما را به [نعمت] چارپايان و فرزندان رساند.» (133) 26/ 134 «و به [نعمت] باغها و چشمهساران.» (134) 26/ 135 «به راستى من از عذاب روزى بزرگ بر شما مىترسم.» (135) 26/ 136 گفتند: «براى ما يكسان است چه اندرز بدهى چه از اندرز دهندگان نباشى.» (136) سواء: خبر مقدّم. ام: حرف عطف.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 372