responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 375


26/ 184
«و پروا كنيد از كسى كه شما و آفريدگان پيشين را خلق كرده است.» (184)
26/ 185
گفتند: «جز اين نيست كه تو از سحرزدگانى.» (185)
26/ 186
«و تو جز بشرى مانند ما نيستى و بى‌شك ما تو را از دروغ‌گويان مى‌پنداريم.» (186) ما:
حرف نفى. انت: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. بشر: خبر و مثل: صفت (بشر) ان:
مخفّفه از مثقّله (انّ)، لام: لام فارقه.
26/ 187
«پس اگر از راستگويانى، پاره‌هايى از آسمان را بر [سر] ما انداز.» (187)
26/ 188
[شعيب‌] گفت: «پروردگار من به آن چه عمل مى‌كنيد، داناتر است.» (188)
26/ 189
آن‌گاه او را تكذيب كردند و عذاب روز ابرى [ابر آتشبار] آنان را فروگرفت. به راستى آن عذاب روزى بزرگ بود (189)
26/ 190
به يقين در اين [داستان‌] مايه‌ى عبرتى هست، ولى بيشترشان مؤمن نبودند (190)
26/ 191
و به راستى كه پروردگارت همان عزّتمند مهربان است (191)
26/ 192
و بى‌شبهه آن [قرآن حكيم‌] نازل‌شده‌ى پروردگار عالميان است (192) لام: مزحلقه براى تأكيد است.
26/ 193
كه روح الامين [جبرئيل‌] آن را نازل كرده است (193)
26/ 194
بر قلب تو، تا از هشدار دهندگان باشى (194)
26/ 195
و به زبان عربى روشنگر (195)
26/ 196
و به يقين آن [اوصاف‌] در كتب پيشينيان آمده است (196)
26/ 197
و آيا اين نشانه‌ى روشن بر ايشان نيست كه علماى بنى اسرائيل [فرزندان يعقوب‌] آن را مى‌شناسند (197)
26/ 198
و اگر ما آن را بر بعضى از گنگ زبانان [غير عرب زبانان‌] نازل كرده بوديم (198)
26/ 199
سپس [پيامبر] آن را برايشان مى‌خواند، به آن ايمان نمى‌آوردند (199)
26/ 200
بدين گونه در دل‌هاى گنهكاران آن [انكار قرآن‌] را راه داديم (200) كذلك: مفعول مطلق، عاملش (سلكناه)
26/ 201
كه به آن ايمان نيارند تا عذاب دردناك را بنگرند (201)
26/ 202
كه ناگهان [عذاب‌] بر سر آنان آيد، در حالى كه آنان ندانند (202) بغتة: حال. واو: حاليّه.
26/ 203
آن‌گاه گويند: «آيا ما مهلت‌يافتگانيم؟» (203) نحن: مبتدا، محلا مرفوع.
26/ 204
«پس آيا در عذاب ما تعجيل مى‌كنند؟» (204)
26/ 205
آيا نمى‌بينى كه اگر سال‌ها برخوردارشان سازيم (205) سنين: مفعول فيه، ظرف زمان.
26/ 206
سپس آن چه [عذابى‌] كه وعده داده مى‌شوند، بر سرشان آيد (206) ما: اسم موصول، فاعل براى (جاءهم) محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 375
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست