نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 383
27/ 64 يا آن كسى كه آفرينش را آغاز مىكند، سپس آن را بازمىگرداند، و آن كسى كه شما را از آسمان و زمين روزى مىبخشد؟ آيا به همراه خداوند، خدايى هست؟ بگو: «اگر راست مىگوييد، برهانتان را آوريد.» (64) 27/ 65 بگو: «هيچكس در آسمانها و زمين جز خداوند غيب نمىداند و در نمىيابند كه كى برانگيخته مىشوند.» (65) الّا: حرف استثناء و اللّه: بدل از محذوف (لا يعلم الغيب احد الّا اللّه) ايّان: مفعول فيه، ظرف زمان. 27/ 66 بلكه علمشان دربارهى آخرت به يقين رسيده است؟ بلكه آنان دربارهى آن در شكّند، بلكه آنان از [فهم] آن [غيب] كورند (66) بل: هر سه مورد حرف اضراب انتقالى. 27/ 67 و كسانى كه كفر ورزيدند، گفتند: «آيا زمانى كه ما و پدرانمان خاك شديم، آيا واقعا ما [دوباره] برانگيخته مىشويم؟» (67) 27/ 68 «به يقين اين را به ما و به پدرانمان قبل از اين وعده دادهاند. اين جز افسانههاى پيشينيان نيست.» (68) هذا: مفعول به، محلا منصوب. نحن: تاكيد براى نايب فاعل (نا). ان: حرف نفى. هذا: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. اساطير: خبر. 27/ 69 بگو: «در روى زمين سير كنيد و بنگريد كه عاقبت گنهكاران چگونه بوده است؟» (69) كيف: اسم استفهام، خبر (كان) محلا منصوب. 27/ 70 و بر ايشان اندوهگين مباش و از آنچه مكر مىورزند، تنگدل مباش (70) 27/ 71 و گويند: «اگر راست مىگوييد اين وعده كى فرا مىرسد.» (71) متى: اسم استفهام، مفعول فيه، محلا منصوب. هذا: مبتدا، محلا مرفوع و الوعد: بدل. 27/ 72 بگو: «چه بسا بعضى از آن چه به شتاب مىجوييد، نزديك شما باشد.» (72) عسى: فعل ماضى تام. 27/ 73 و مسلما پروردگارت بر مردم بخشش دارد، ولى اكثرشان شكر نمىگزارند (73) 27/ 74 و بدون شك پروردگارت آن چه در سينههايشان دارند و آن چه آشكار مىكنند، مىداند (74) لام: لام مزحلقه براى تاكيد. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 27/ 75 و هيچ ناپيدايى در آسمان و زمين نيست، مگر آن كه در كتابى روشنگر [لوح محفوظ] آمده است. (75) 27/ 76 به راستى اين قرآن بر بنى اسرائيل [فرزندان يعقوب] بيشتر چيزهايى را كه آنان دربارهاش اختلاف دارند، حكايت مىكند (76) القرآن: بدل. الّذى: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 383