ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 384

27/ 77
و به راستى آن [قرآن‌] هدايت و رحمتى براى مؤمنان است (77) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
27/ 78
به يقين پروردگارت با حكم خود در بين آنان داورى خواهد كرد، و او عزّتمند داناست (78)
27/ 79
پس بر خداوند توكّل كن، به راستى تو داراى حق آشكارى (79)
27/ 80
به يقين تو نمى‌توانى مردگان را شنوا گردانى و نمى‌توانى آواز را به كران- آن‌گاه كه پشت گردانند- بشنوانى (80) الدعاء: مفعول به دوّم.
27/ 81
و تو راهنماى نابينايان از گمراهيشان نيستى، تو جز كسانى را كه به آيات ما ايمان آورده‌اند و خود تسليم‌شدگانند، نمى‌توانى شنوا گردانى (81) ما: ماء شبيه به ليس و انت: اسم آن، محلا مرفوع. بهادى: خبر آن، محلا منصوب. الّا: حرف حصر. من: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
27/ 82
و هنگامى كه قول [حكم قيامت‌] بر آنان واقع گردد، دابة الأرض [جنبنده‌اى از زمين، علامتى از علامات قيامت‌] را براى آنان بيرون آوريم كه با ايشان سخن گويد كه به راستى مردم به آيات ما يقين نداشته‌اند (82)
27/ 83
و روزى كه از هر امّتى دسته‌اى از كسانى كه آيات ما را تكذيب مى‌كردند، محشور گردانيم و آنان به صف رانده شوند (83)
27/ 84
تا آن كه [كافران‌] گرد آيند، [خداوند] فرمايد: «آيا شما آيات مرا تكذيب كرديد در حالى كه از نظر علمى به آن‌ها احاطه نداشتيد يا چه كارها مى‌كرديد.» (84) حتّى: حرف ابتداء. علما:
تمييز. ام: حرف اضراب به معنى (بل). ما ذا: اسم استفهام، مفعول به، محلا منصوب.
27/ 85
و به خاطر ستمى كه ورزيده‌اند، قول [حكم عذاب‌] بر آنان واقع گردد و آنان سخن نگويند (85)
27/ 86
آيا نديده‌اند كه واقعا ما شب را قرار داده‌ايم كه در آن آرامش يابند و روز را روشنى‌بخش [قرار داده‌ايم‌]، به راستى در اين [امر] براى قومى كه ايمان دارند، مايه‌هاى عبرت است (86) مبصرا: حال.
27/ 87
و روزى كه در صور [شيپور اسرافيل‌] دميده شود و هر كسى كه در آسمان‌ها و هر كسى كه در زمين است- جز كسى كه خداوند بخواهد- به هراس افتند، و همگى سر افكنده به نزد او آيند (87) الّا: حرف استثناء و من: مستثنى، محلا منصوب. و داخرين: حال از فاعل (اتوه)
27/ 88
و كوه‌ها را بينى، آن‌ها را جامد پندارى در حالى كه آن‌ها مانند گذشتن ابر مى‌گذرند آفرينش الهى است كه هر چيزى را به كمال پديد آورده است. به يقين او به آن چه انجام مى‌دهيد آگاه است (88) جامدة: مفعول به دوّم. مرّ: مفعول مطلق و نيز صنع: مفعول مطلق براى فعل محذوف. الّذى: صفت لفظ جلاله.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 384

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست