نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 385
27/ 89 هركس كار نيك آرد، پاداشى بهتر از آن دارد و آنان از وحشت آن روز ايمناند (89) 27/ 90 و هركس كار بد آرد، چهرههايشان در آتش دوزخ سرنگون افتد. آيا جز به آن چه عمل مىكرديد مجازات مىشويد؟ (90) الّا: حرف حصر. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 27/ 91 جز اين نيست كه من فرمان يافتهام كه پروردگار اين شهر را كه آن را مقدّس [حرم امن] قرار داده است، بپرستم و هر چيزى از آن اوست و من فرمان يافتهام كه از مسلمانان باشم (91) 27/ 92 اين كه قرآن را بخوانم، پس هركس هدايت يابد، مسلما به سود خويش هدايت يافته است و هركس گمراه گردد، بگو: «جز اين نيست كه من از هشداردهندگانم.» (92) 27/ 93 و بگو: «ستايش مخصوص خداوند است، به زودى آياتش را به شما نشان مىدهد، آنگاه آن را مىشناسيد.» و پروردگار تو از آن چه انجام مىدهيد، غافل نيست (93) ما: ماى شبيه به ليس و بغافل: خبر آن، محلا منصوب. 28. [سورهى قصص (داستان گويى)، مكّى، 88 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 28/ 1 طا، سين، ميم (1) طسم: از حروف مقطّعهى قرآن است و محلى از اعراب ندارد. 28/ 2 اين آيات كتاب روشنگر است (2) 28/ 3 بخشى از داستان موسى و فرعون را براى مردمى كه ايمان آرند، به حق بر تو مىخوانيم (3) 28/ 4 همانا فرعون در آن سرزمين [مصر] برترى جست و مردم آن را فرقه فرقه ساخت، طايفهاى از ايشان را به ناتوانى كشيد، پسرانشان را سر مىبريد و زنانشان را زنده نگه مىگذاشت. واقعا او از تبهكاران بود (4) شيعا: مفعول به دوّم. 28/ 5 و ما مىخواهيم بر كسانى كه در روى زمين به ضعف كشيده شدهاند، منّت بنهيم و ايشان را پيشوايان قرار دهيم و نيز آنان را ميراث بران بگردانيم (5) ائمّة و الوارثين: هر دو مفعول به دوّماند.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 385