ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 403

29/ 53
آنان به شتاب از تو عذاب مى‌طلبند و اگر اجل مقرّرى نبود مسلما عذاب بر آنان مى‌آمد، و ناگهانى به سراغشان مى‌آمد در حالى كه ايشان در نمى‌يافتند (53) لو لا: حرف شرط غير جازم.
مسمى: صفت مبتدا و خبرش محذوف است. بغته: مفاجاة.
29/ 54
آنان به شتاب از تو عذاب مى‌طلبند و قطعا جهنّم فراگيرنده‌ى كافران است (54)
29/ 55
آن روزى كه عذاب از فرازشان و فرود پاهايشان فرا گيردشان، فرمايد: «آن چه انجام مى‌داديد، بچشيد.» (55) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
29/ 56
«اى بندگان من كه ايمان آورده‌ايد، همانا زمين من وسيع است، پس فقط مرا پرستش كنيد.» (56) الّذين: صفت. ايّاى: مفعول به.
29/ 57
هر كسى چشنده‌ى طعم مرگ است، سپس به جانب ما بازگردانده مى‌شويد (57)
29/ 58
و كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال شايسته انجام داده‌اند، به يقين در غرفه‌هايى از بهشت ايشان را جايگاه مى‌دهيم كه از زير [درختان‌] آن جوى‌ها جاريست، [و] جاودانه در آنند؛ پاداش عمل‌كنندگان چه نيكوست (58) خالدين: حال. نعم: فعل مدح.
29/ 59
همان كسانى كه صبر ورزيده‌اند و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند (59)
29/ 60
و بسا جنبنده‌اى كه عهده‌دار روزى خود نيست [ولى‌] خداوند آن‌ها و شما را روزى مى‌دهد و او شنواى داناست (60) كاين: مبتدا، من: حرف جرّ زايد، دابة: تمييز، محلا منصوب.
29/ 61
و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده است و خورشيد و ماه را رام كرده است؟» حتما گويند: «خداوند.» پس كجا منحرف مى‌گردند؟ (61) لام: حرف موطّئه و دوّمى لام قسم براى تاكيد. انّى: مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
29/ 62
خداوند بر هركس از بندگانش كه بخواهد، روزى را گشاده مى‌دارد يا بر او تنگ مى‌گرداند.
مسلما خداوند به هر چيزى داناست (62)
29/ 63
و اگر از آنان بپرسى: «چه كس از آسمان آبى فرستاد و با آن اين زمين را بعد مرگش زنده گرداند؟» حتما گويند: «خداوند.» بگو: «ستايش از آن خداست.» ولى اكثرشان تعقّل نمى‌كنند (63) بل: حرف اضراب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 403

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست