ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 405

30/ 6
وعده‌ى خداوند چنين است و خداوند در وعده‌ى خود خلاف نمى‌كند ولى اكثر مردم نمى‌دانند (6) وعد: مفعول مطلق براى فعل محذوف.
30/ 7
از زندگى دنيا ظاهرى را مى‌دانند، در حالى كه آنان از آخرت، خود غافلند (7) هم: تاكيد.
30/ 8
آيا آنان با خود نينديشيده‌اند كه خداوند آسمان‌ها و زمين را و آن چه در بين آن دو است جز به حق و مدّت معيّن نيافريده است؟ و به راستى بسيارى از مردم لقاى پروردگارشان را سخت منكرند (8) ما: حرف نفى. الّا: حرف حصر. لام: مزحلقه براى تاكيد.
30/ 9
آيا در زمين سير نكرده‌اند تا ببينند كه عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند چگونه بوده است؟ آنان نيرومندتر از ايشان بودند و زمين را [براى زراعت‌] كاويدند و بيشتر از آن چه آنان آبادش ساخته بودند، آن را آباد كردند، و پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان آورد. و خداوند بر آن نبود كه بر آنان ستم روا بدارد ولى آنان بر خودشان ستم مى‌كردند (9) كيف: خبر (كان)، قوّة: تمييز. اكثر: مفعول مطلق. لكن: حرف استدراك.
30/ 10
سپس عاقبت كسانى كه عملى بد كرده بودند ناگوارتر شد، زيرا كه آنان آيات الهى را تكذيب مى‌كردند و به آن ريشخند مى‌نمودند (10) السّوأى: اسم (كان)
30/ 11
خداوند آفرينش را آغاز كرده است سپس آن را بازمى‌گرداند، سپس به سوى او بازگردانده مى‌شويد (11)
30/ 12
و روزى كه قيامت برپاشود، گنهكاران سراسيمه شوند (12)
30/ 13
و شفيعانى بر ايشان از شريكانشان نباشد و خود به شريكانشان كفر مى‌ورزند (13)
30/ 14
و روزى كه قيامت برپاشود، در آن روز پراكنده مى‌شوند (14)
30/ 15
و امّا كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال صالح انجام داده‌اند، آنگه آنان در چمنزار بهشتى سر خوشند (15)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 405

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست