responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 420


33/ 16
بگو: «اگر از مرگ يا كشته شدن فرار بكنيد، هرگز اين فرار برايتان [در آينده‌] سودى ندارد، چون جز اندكى بهره‌مند نخواهيد شد.» (16) اذا: حرف جواب. الّا: حرف حصر. قليلا:
جانشين مفعول مطلق (تمتّعا قليلا)
33/ 17
بگو: «چه كسى شما را در برابر خداوند نگه مى‌دارد اگر او براى شما بلايى بخواهد يا براى شما رحمتى بخواهد؟ و در برابر خداوند هيچ سرور و ياورى براى خود نخواهند يافت.» (17) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و ذا: خبر آن، محلا مرفوع.
33/ 18
به راستى خداوند از ميان شما بازدارندگان [از جنگ احزاب‌] را مى‌شناسد و نيز كسانى را كه به برادران خويش مى‌گفتند: «به نزد ما بياييد،» در حالى كه آنان جز اندكى به جنگ روى نمى‌آرند (18) معوّقين: از ريشه‌ى (عوق) به معنى بازداشتن. هلمّ: اسم فعل امر به معنى (تعال و اقبلوا) كه مفرد و جمع و مذكّر و مؤنّث در آن يكسان است. واو: حاليّه. الّا: حرف حصر. قليلا: جانشين مفعول مطلق.
33/ 19
بر شما بخل‌ورزانند و چون ترسى فرارسد، آنان را مى‌بينى در حالى كه چشمانشان مى‌چرخد همانند كسى كه از مرگ بى‌هوش شده باشد، به سوى تو مى‌نگرند؛ و چون آن ترس برطرف شود، شما را با زبان‌هاى تند آزار مى‌رسانند و بر مال بخل مى‌ورزند. آنان ايمان نياورده‌اند و خداوند اعمالشان را تباه مى‌سازد و اين [امر] بر خداوند آسان است (19) اشحّه:
حال از فاعل (يأتون) و دوّمى حال از فاعل (سلقوكم)
33/ 20
اينان گمان مى‌كنند كه هنوز گروه دشمنان نرفته‌اند و اگر گروه دشمنان بازآيند دوست دارند كه كاش در ميان اعراب باديه‌نشين باشند و از اخبار شما جويا شوند، و اگر در ميان شما بودند، جز اندكى جنگ نمى‌كردند (20) بادون: اسم فاعل از (بدا) و در اصل (باديون) بوده است.
قليلا: جانشين مفعول مطلق.
33/ 21
به يقين براى شما و براى كسى كه به خداوند و روز بازپسين اميد دارد و خداوند را بسيار ياد مى‌كند، در [زندگى‌] پيامبر خدا سرمشقى نيكو هست (21)
33/ 22
و چون مؤمنان گروه دشمنان را ديدند، گفتند: «اين همان است كه خداوند و پيامبرش به ما وعده داده بودند، و خداوند و پيامبرش راست گفته‌اند» و جز بر ايمان و تسليمشان نيفزود (22) هذا: مبتدا، محلا مرفوع و ما: اسم موصول، خبر، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر و ايمانا:
مفعول به دوّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 420
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست