نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 422
33/ 31 و هركس از شما در برابر خداوند و پيامبرش فروتنى پيشه كند و عمل شايسته انجام دهد، پاداشش را دو بار به او دهيم و برايش روزى ارزشمند آماده سازيم (31) من: اسم شرط، مبتدا، محلا مرفوع و جملهى بعد از آن در حكم خبر و محلا مرفوع است. مرّتين: جانشين مفعول مطلق. 33/ 32 [بگو:] اى همسران پيامبر! شما همانند هيچيك از زنان نيستيد، اگر تقوا پيشه كنيد. پس در سخن نرمى نشان ندهيد كه كسى كه در دلش بيمارى هست طمع ورزد و گفتارى نكو گوييد (32) 33/ 33 و در خانههاى خود بمانيد و همانند خودنمايى عهد جاهليّت پيشين خودنمايى نكنيد، و نماز را برپاداريد و زكات را بپردازيد و از خداوند و پيامبرش اطاعت كنيد. همانا خداوند مىخواهد كه پليدى را از شما اهل بيت دور دارد و شما را كاملا پاكيزه گرداند (33) 33/ 34 و آن چه از آيات الهى و حكمت در خانههايتان خوانده مىشود، ياد آريد. به راستى خداوند باريكبين آگاه است (34) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. خبيرا: خبر دوّم براى (كان) 33/ 35 به يقين مردان مسلمان و زنان مسلمان، و مردان مؤمن و زنان مؤمن، و مردان فرمانبر و زنان فرمانبر، و مردان راستگو و زنان راستگو، و مردان شكيبا و زنان شكيبا، و مردان فروتن و زنان فروتن، و مردان صدقه بخشنده و زنان صدقه بخشنده، و مردان روزهدار و زنان روزهدار، و مردان پاكدامن و زنان پاكدامن، و مردان و زنانى كه خداوند را بسيار ياد مىكنند، خداوند براى ايشان آمرزش و پاداشى عظيم آماده ساخته است (35) فروج: مفعول به براى اسم فاعل (الحافظين) و الله: مفعول به براى اسم فاعل (الذّكرين) كثيرا: جانشين مفعول مطلق جملهى أعدّ الله لهم مغفرة: خبر (انّ)، محلا مرفوع.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 422