ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 423

33/ 36
و هيچ مرد مؤمن و زن مؤمنى حق ندارد كه چون خداوند و پيامبرش امرى فرمايند آنان را در كار خود اختيار باشد؛ و هركس خداوند و پيامبرش را نافرمانى كند مسلما به گمراهى آشكارى گرفتار شده است (36) من: اسم شرط، مبتدا، محلا مرفوع.
33/ 37
و [ياد آر] زمانى را كه به كسى كه خداوند بر او [زيد بن حارثه، پسر خوانده و صحابه‌ى تو] نعمت بخشيده بود و تو نيز بر او نعمت داده بودى، گفتى: «همسرت را نزد خود نگه دار و تقواى الهى پيشه كن.» در حالى كه چيزى را در دل خود پنهان مى‌داشتى كه خداوند آشكاركننده‌ى آن بود، و از مردم مى‌ترسيدى حال آن كه خداوند سزاوارتر بود كه از او بترسى. سپس چون زيد از آن زن [زينب دختر عمّه تو] حاجت خود برآورد [و از او جدا شد] ما او را به همسرى تو درآورديم تا بر مؤمنان در مورد [ازدواج‌] با همسران پسر خواندگانشان- آن‌گاه كه از آنان حاجت برآورده باشند،- گناهى نباشد، و امر الهى حتمى است (37) لكى: حرف نصب و مصدرى.
33/ 38
بر پيامبر در آن چه خداوند بر او واجب داشته است، هيچ رنجى نيست، اين سنت الهى است كه از قبل نيز در ميان گذشتگان جارى بوده است، و امر الهى سنجيده و متناسب است (38) سنّة: مفعول مطلق. قبل: اسم، محلا مجرور. قدرا: خبر (كان) و مقدورا: صفت براى (قدرا)
33/ 39
همان كسانى كه پيام‌هاى الهى را ابلاغ مى‌كنند و از او مى‌ترسند و از احدى جز خداوند نمى‌ترسند، و خداوند در حسابگرى كفايت مى‌كند (39) الّا: حرف استثناء و الله: مستثنى.
33/ 40
محمد (ص) پدر احدى از مردان شما نيست، ولى رسول خدا و خاتم پيامبران است، و خداوند به هر چيزى داناست (40) ما: حرف نفى. لكن: حرف استدراك. رسول: معطوف بر (ابا)
33/ 41
هان، اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! خداوند را بسيار ياد كنيد (41) الّذين: بدل از (اىّ)
33/ 42
و او را بامدادان و شامگاهان تسبيح گوييد (42) بكرة: مفعول فيه، ظرف زمان.
33/ 43
او كسى است كه خود و فرشتگانش به شما رحمت مى‌فرستند تا شما را از ظلمات [شرك و جهل‌] به سوى نور [توحيد و معرفت‌] برآورد، و او به مؤمنان مهربان است (43) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 423

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست