نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 428
34. [سورهى سبأ، مكّى، 54 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 34/ 1 ستايش مخصوص خداونديست كه آن چه در آسمانها و آن چه در زمين است از آن اوست و در آخرت نيز ستايش از آن اوست و او حكيم آگاه است (1) الّذى: اسم موصول، صفت لفظ جلاله، محلا مجرور. ما: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. 34/ 2 [خداوند] آن چه در زمين فرومىرود و آن چه از آن بيرون مىآيد و آن چه از آسمان فرودمىآيد و آن چه به آن فرا مىرود، مىداند؛ و او خطابخش خطاپوش است (2) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 34/ 3 و كسانى كه كفر ورزيدند، گويند: «قيامت به ما فرا نمىرسد.» بگو: «آرى، سوگند به پروردگارم كه قطعا به شما فرا مىرسد، [پروردگارى] كه داناى نهان است و هم وزن ذرّهاى در آسمانها و زمين از او پوشيده نيست، و نيز كوچكتر از آن و نه بزرگتر از آن نيست مگر آن كه در كتابى مبين [ثبت شده] است.» (3) بلى: حرف جواب. عالم: صفت براى (ربّى)، اصغر: معطوف بر (مثقال)، الّا: حرف حصر. 34/ 4 تا آنان را كه ايمان آوردهاند و اعمال صالح انجام دادهاند، پاداش دهد، اينانند كه بر ايشان آمرزش و روزى ارزشمندى است (4) 34/ 5 و كسانى كه در [تكذيب] آيات ما سعى مىكنند كه ما را عاجز كنند، اينانند كه عذابى از پليدى دردناك دارند (5) 34/ 6 و كسانى كه علم يافتهاند، آن چه از سوى پروردگارت بر تو نازل شده است، همان حق مىدانند كه به راه [خداوند] عزّتمند ستوده هدايت مىكند (6) هو: ضمير فصل. الحق: مفعول به دوّم. 34/ 7 و كفرورزان گويند: «آيا مردى را به شما بشناسانيم كه شما را خبر دهد كه چون كاملا پراكنده شديد، بىشك شما آفرينش نوينى خواهيد يافت؟» (7)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 428