ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 429

34/ 8
«آيا او بر خداوند دروغى بسته است، يا جنونى دارد؟» [هرگز چنين نيست‌] بلكه آنان كه به آخرت ايمان ندارند در عذاب و گمراهى درازند (8) ام: حرف عطف. بل: حرف اضراب.
34/ 9
آيا به آن چه از آسمان و زمين در پيش رويشان و به آن چه در پشت سرشان است ننگريسته‌اند؟ اگر خواهيم آنان را به زمين فروبريم، يا بر آنان پاره‌هايى از آسمان فروفكنيم.
بى‌شك در اين [امر] براى هر بنده‌ى توبه‌كارى مايه‌ى عبرتى هست (9)
34/ 10
و به راستى از جانب خود به داود فضلى عطا كرديم [و گفتيم:] اى كوه‌ها و اى مرغان به همراه او [در تسبيح الهى‌] هم‌آواز شويد! و آهن را برايش نرم ساختيم (10) فضلا: مفعول به دوّم.
34/ 11
[و گفتيم‌] كه زره‌هاى آراسته بساز و در زره‌سازى سنجيده كار كن. و اعمال صالح انجام دهيد. به يقين من به آن چه انجام مى‌دهيد، بينايم (11)
34/ 12
و براى سليمان باد را [رام ساختيم‌] كه مسير بامدادش راه يك‌ماهه و مسير شبانگاهش راه يك‌ماهه بود، و نيز براى او چشمه‌ى مس را روان ساختيم، و بعضى از جنّيان پيش او به اذن پروردگارش كار مى‌كردند و هر كدام از آنان كه از فرمان ما كج‌روى كند، به او از عذاب سوزان چشانيم (12) الريح: مفعول به براى فعل محذوف. من: هر دو مورد مبتداست.
34/ 13
[آن‌ها] براى او هر چه مى‌خواست از محراب‌ها و مجسّمه‌ها و ظروف بزرگ حوض‌آسا و ريگدان‌هاى به زمين چسبيده، مى‌ساختند. اى خاندان داود! شكر ورزيد. و از بندگان من اندكى شكرگزارند (13) ما: مفعول به، محلا منصوب. آل: منادا. شكرا: مفعول مطلق. قليل:
خبر مقدّم و الشكور: مبتداى مؤخّر آن.
34/ 14
و چون مرگ را بر او مقرّر داشتيم، چيزى جز جنبنده خاكى [كرم چوب‌خوار، موريانه‌] مرگ او را [به مردم‌] نشان نداد كه عصايش را خورد و چون [جسد سليمان‌] در افتاد جنّيان آگاه شدند كه اگر غيب مى‌دانستند، در آن عذاب خفّت‌آور نمى‌ماندند (14) لمّا: مفعول فيه، محلا منصوب. الّا: حرف حصر. دابة: فاعل فعل (دلّ).

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 429

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست