ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 432

34/ 32
و كسانى كه استكبار ورزيده‌اند به كسانى كه ضعيف داشته شده‌اند، گويند: «آيا ما شما را از هدايت بازداشتيم- بعد از آن كه به سراغ شما آمد؟ بلكه خودتان گنهكار بوديد.» (32) بل:
حرف اضراب.
34/ 33
و كسانى كه ضعيف داشته شده‌اند به كسانى كه كبر ورزيده‌اند، گويند: «چنين نيست بلكه مكر شب و روز [شما] بود آن‌گاه كه به ما دستور مى‌داديد كه به خداوند كفر ورزيم و براى او همتايانى قايل شويم.» و چون عذاب را بنگرند، ندامت خود را پنهان دارند. و در گردن‌هاى كسانى كه كفر ورزيده‌اند زنجيرها بنهيم، آيا جز آن چه انجام مى‌دادند مجازات مى‌شوند؟ 33) الّا: حرف حصر، ما: حرف مصدرى.
34/ 34
ما هيچ هشداردهنده‌اى در هيچ شهرى نفرستاديم مگر آن كه هوسرانان آن گفتند: «واقعا ما به رسالت شما كفرورزانيم.» (34) الّا: حرف حصر.
34/ 35
و گفتند: «ما اموال و اولادمان بيشتر است و ما از عذاب‌شدگان نيستيم.» (35) اموالا:
تمييز. ما: ماى شبيه به ليس.
34/ 36
بگو: «بى‌شك پروردگار من روزى را براى هركس كه بخواهد گشاده مى‌گرداند و يا تنگ مى‌كند، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.» (36)
34/ 37
و اموالتان و اولادتان چيزى نيست كه شما را به درگاه ما نزديك گرداند، مگر كسى كه ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد. پس اينانند كه به خاطر اعمالى كه انجام داده‌اند، پاداش دو برابر دارند و ايشان در غرفه‌هاى بهشتى آسوده‌خاطرند (37) زلفى: جانشين مفعول مطلق. الّا:
حرف استثناء، من: اسم موصول، مستثناى منقطع، محلا منصوب. صالحا: مفعول به.
اولئك: مبتدا.
34/ 38
و كسانى كه در [انكار] آيات ما مى‌كوشند كه ما را درمانده كنند، اينان براى عذاب احضارشدگانند (38) معاجزين: حال.
34/ 39
بگو: «بى‌شك پروردگار من روزى را براى هركس از بندگانش كه بخواهد گشاده مى‌گرداند، يا براى او تنگ مى‌كند. و هر آن چه از چيزى انفاق كنيد، او عوضش را مى‌دهد، و او بهترين روزى دهندگان است.» (39) ما: اسم شرط جازم، مفعول به مقدّم، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 432

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست