نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 435
35/ 4 [اى پيامبر!] اگر تو را تكذيب كردند، به يقين پيامبران قبل از تو نيز تكذيب شدند و كارها به جانب خداوند بازگردانده مىشود (4) 35/ 5 هان، اى مردم! به راستى وعدهى الهى حق است، پس زندگى دنيا شما را نفريبد و [شيطان] فريبنده شما را نسبت به خداوند نفريبد (5) 35/ 6 بىشك شيطان دشمن شماست، پس شما نيز او را دشمن گيريد، جز اين نيست كه او حزب خود را دعوت مىكند كه عاقبت از اهل آتش سوزان باشند (6) 35/ 7 كسانى كه كفر ورزيدهاند، عذابى شديد بر ايشان هست و كسانى كه ايمان آوردهاند و اعمال شايسته انجام دادهاند ايشان نيز آمرزش و پاداشى بزرگ دارند (7) 35/ 8 آيا كسى كه زشتى عملش برايش آراسته شده است و آن را نيكو مىبيند [با مؤمن درست كردار برابر است؟] به راستى خداوند هركس را كه خواهد گمراه سازد و هركس را كه خواهد هدايت فرمايد. پس مبادا جانت به خاطر حسرت خوردن بر ايشان از بين برود. بىگمان خداوند به آن چه مىكنند، داناست (8) من: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. حسنا: مفعول به دوّم. حسرات: مفعول له، علامت نصب آن تنوين جرّ آخر است. 35/ 9 و خداوند كسى است كه بادها را مىفرستد، سپس ابرى را برمىانگيزد، آنگاه ما آن باد را به سوى سرزمينى مرده مىرانيم و به وسيلهى آن زمين را بعد از مرگش زنده مىگردانيم، رستاخيز نيز بدينسان است (9) كذلك: خبر مقدّم، محلا مرفوع. 35/ 10 هركس عزّت مىخواهد [بايد بداند كه] عزّت همگى از آن خداوند است، سخنان پاك به جانب او بالا مىرود و عمل صالح آن را رفعت مىبخشد، و كسانى كه زشتىها را پيشه مىكنند، عذابى شديد بر ايشان هست و مكر ايشان خود تباه است (10) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. جملهى يريد العزة: خبر (كان) محلا منصوب. جميعا: حال از (العزّة) هو: ضمير فصل. 35/ 11 خداوند شما را از خاكى، سپس از نطفهاى آفريده است، سپس شما را جفت جفت [نر و ماده] گردانده است و هيچ مادهاى باردار نمىشود و بارش را نمىنهد، جز به علم او، و هيچ سالمندى عمر دراز داده نمىشود و از عمرش كاسته نمىشود مگر آن كه در كتابى [منظور] است. به يقين اين امر بر خداوند آسان است (11) ازواجا: مفعول به دوّم. الّا: هر دو مورد حرف حصر.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 435