ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 436

35/ 12
و دو دريا يكسان نيستند، اين يك شيرين خوش‌كام كه نوشيدنش گواراست و اين يك شور تلخ، و از هريك گوشتى تازه مى‌خوريد و [از آن درياها] زيورى بيرون مى‌آوريد كه آن را مى‌پوشيد، و كشتى را در آن روان مى‌بينى تا از فضل او طلب روزى كنيد و باشد كه شما شكر كنيد (12) سائغ: خبر مقدّم براى مبتداى (شرابه) مؤخّر و سائغ شرابه: خبر براى (هذا).
مواخر: حال.
35/ 13
شب را در روز فرومى‌برد و روز را در شب فرومى‌برد و آفتاب و ماه را رام كرده است كه هريك تا زمانى معيّن روانند، اين خداوند پروردگار شماست كه فرمانروايى از آن اوست و كسانى كه به جاى او مى‌خوانيد مالك پوست هسته‌ى خرمايى نيز نيستند (13) مسمّى: صفت براى (اجل) ربّ: خبر دوّم.
35/ 14
اگر ايشان را بخوانيد صداى شما را نمى‌شنوند، و اگر نيز بشنوند، اجابتتان نمى‌كنند و در روز قيامت هم شرك‌ورزى شما را انكار مى‌كنند و هيچ كسى مثل خداوند آگاه، تو را با خبر نمى‌كند (14)
35/ 15
هان، اى مردم! شما نيازمند به خداونديد و خداوند خود بى‌نياز ستوده، است (15) هو:
ضمير فصل. الحميد: خبر دوّم.
35/ 16
اگر بخواهد شما را [از بين‌] مى‌برد و خلق جديدى مى‌آورد (16)
35/ 17
و اين امر بر خداوند گران نيست (17) ما: ماى شبيه به (ليس) و ذلك: اسم آن، محلا مرفوع. بعزيز: خبر (ما) محلا منصوب.
35/ 18
و هيچ باربردارنده‌اى بار گناه ديگرى را برنمى‌دارد و اگر گران‌بارى [ديگرى را] براى حمل بارش فرا خواند، چيزى از آن بار برداشته نمى‌شود، و اگر چه [آن ديگرى‌] خويشاوند باشد. تو تنها كسانى را مى‌توانى هشدار دهى كه پنهانى از پروردگارشان خشيت دارند و نماز را برپامى‌دارند و هركس پاكى ورزد جز اين نيست كه براى نفس خويش پاكى مى‌ورزد و بازگشت به سوى خداوند است (18) لو: حرف شرط غير جازم. ذا: خبر (كان)، علامت نصب ان (الف) و از اسماء ستّه است. قربى: مضاف اليه. الّذين: مفعول به، محلا منصوب. بالغيب: حال.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 436

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست