responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 44


2/ 260
[و ياد آريد] زمانى را كه ابراهيم گفت: «اى پروردگار من، به من نشان بده كه چگونه مردگان را زنده مى‌كنى؟» خداوند فرمود: «مگر ايمان نياورده‌اى؟» ابراهيم گفت: «چرا، ولى براى اين كه دلم آرامش يابد.» خداوند فرمود: «پس چهار پرنده بگير و آن‌ها را نزد خود پاره پاره كن، سپس بر هر كوهى پاره‌اى از آن‌ها را بگذار، آن‌گاه آن‌ها را [به سوى خود] بخوان، شتابان به سوى تو مى‌آيند و بدانكه خداوند تواناى حكيم است» (260) إذ: (- بقره/ 49) ربّ: مناداى مضاف، تقديرا منصوب و ضمير (ياء) به تخفيف حذف شده است. كيف: اسم استفهام، حال.
الموتى: مفعول به، تقديرا منصوب. بلى: حرف جواب. لكن: حرف استدراك. سعيا: حال.
2/ 261
مثل كسانى كه اموالشان را در راه خداوند انفاق مى‌كنند مانند مثل دانه‌اى است كه هفت خوشه مى‌روياند و در هر خوشه‌اى صد دانه باشد و خداوند براى هركس كه بخواهد چند برابر مى‌افزايد و خداوند گشايشگر داناست (261) مائة: مبتداى مؤخّر.
2/ 262
كسانى كه اموالشان را در راه خدا انفاق مى‌كنند سپس به دنبال آن چه انفاق كرده‌اند منّت و آزادى روا نمى‌دارند، براى آنان پاداششان در نزد پروردگارشان است و هيچ ترسى بر ايشان نيست و آنان اندوهگين نمى‌شوند (262) الّذين: اسم موصول، مبتدا، مرفوع. ما: حرف مصدرى. لا: حرف زايد براى تأكيد و لا: مورد دوّم حرف شبيه به ليس و خوف: اسم آن و عليهم: جارّ و محلا مجرور، خبر آن و محلا منصوب است.
2/ 263
گفتارى نيكو و بخشيدن گناه بهتر از صدقه‌اى است كه آزادى به دنبال داشته باشد و خداوند بى‌نياز و بردبار است (263) قول: مبتدا و خبر: خبر آن. اذى: فاعل، تقديرا مرفوع.
2/ 264
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، صدقات خود را با منّت نهادن و آزار رساندن باطل نكنيد مثل كسى كه مالش را به خاطر خودنمايى به مردم انفاق مى‌كند و به خداوند و روز آخرت ايمان ندارد. آرى مثل او مانند مثل تخته سنگى صاف است كه بر روى آن خاك نشيند و بارانى تند بر آن ببارد [و آن خاك را بشويد] پس سنگ را صاف بر جاى نهد. [اهل ريا هم‌] از آن چه به دست آورده‌اند بر چيزى دست نمى‌يابند؛ و خداوند گروه كافران را هدايت نمى‌كند (264) اىّ:
مناداى مضاف، نكره‌ى مقصود، مبنى، محلا منصوب و هاء: حرف تنبيه و الّذين: اسم موصول، بدل از اىّ. رئاء: مفعول له. صلدا: مفعول به دوّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 44
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست