نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 45
2/ 265 و مثل كسانى كه اموالشان را به خاطر طلب خوشنودى خداوند و استوارى روحشان انفاق مىكنند، مانند مثل باغى است بر جاى بلندى كه بارانى تند بر آن ببارد و ميوهاش را دو چندان برآرد و اگر بارانى تند نيز بر آن نبارد، بارانى سبك [بر آن ببارد] و خداوند به آن چه انجام مىدهيد بيناست (265) ابتغاء: مفعول له. فاء: حرف ربط براى جواب شرط و طلّ: خبر براى مبتداى محذوف. 2/ 266 آيا يكى از شما دوست دارد كه باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد كه از زير آنها جوىها روان باشد و براى او در آن باغ از هر گونه ميوهاى باشد، در حالى كه پيريش فرا رسيده و فرزندانى خرد و ناتوان داشته باشد، آنگاه گردبادى كه در آن آتشى باشد بر آن باغ زند و بسوزد. خداوند اين گونه آياتش را براى شما روشن مىگرداند باشد كه شما انديشه كنيد (266) له: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم تكون و جنّة: اسم تكون. ضعفاء: صفت مبتدا (ذرّيّة) و له: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم آن است. كذلك: مفعول مطلق و عاملش (يبيّن) 2/ 267 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد از چيزهاى پاكى كه به دست آوردهايد و از آن چه براى شما از زمين بيرون آوردهايم، انفاق كنيد، و قصد نكنيد كه ناپاك آن را انفاق كنيد در حالى كه خود ستوده است (267) ليس: فعل ناقص و تم: ضمير متصل، اسم ليس، محلا مرفوع بآخذى: جارّ و مجرور، علامت جرّ آن (ياء) است و در حال مضاف حرف (نون) آن حذف شده است، خبر ليس، محلا منصوب و هاء: مضاف اليه، محلا مجرور. 2/ 268 شيطان شما را از تهيدستى مىترساند و شما را به زشتكارى فرمان مىدهد و خداوند به شما آمرزش و بخششى را از جانب خويش نويد مىدهد و خداوند گشايشگر داناست (268) الفقر و مغفرة: هر دو مورد مفعول به دوّم. 2/ 269 او به هركس كه بخواهد حكمت مىبخشد و به هركس حكمت داده شود به راستى خيرى بسيار داده شده است و جز صاحبان خرد كسى پند نمىگيرد (269) من: اسم موصول، مفعول به دوّم، محلا منصوب. من: مبتدا، محلا مرفوع و جملهى يؤت الحكمة: خبر آن، محلا مرفوع. قد: حرف تحقيق. اوتى: فعل ماضى مجهول و ضمير مستتر (هو) نائب فاعل آن و خيرا: مفعول به آن. الّا: حرف حصر. اولو: فاعل، علامت رفع آن (واو) است و الالباب: مضاف اليه، مجرور.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 45