نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 46
2/ 270 و هر آنچه از باب نفقه انفاق كنيد يا از نذر عهد كنيد، [بدانيد كه] يقينا خداوند آن را مىداند و براى ستمگران هيچ ياورى نيست (270) ما: مفعول به مقدّم. جملهى يعلمه: خبر انّ، محلا مرفوع. ما: حرف نفى، للظالمين: جارّ و مجرور، علامت جرّ آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (ظالم) است. خبر مقدّم، محلا مرفوع و من انصار: جارّ و مجرور، مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. 2/ 271 اگر صدقات را آشكار كنيد، آن كار خوبى است و اگر آن را پنهان بداريد و به تهيدستان بدهيد، آن براى شما بهتر است، و بعضى از گناهان شما را مىزدايد و خداوند به آن چه انجام مىدهيد، آگاه است (271) الصّدقات: مفعول به، علامت نصب آن كسرهى آخر است. فنعمّا- فاء: حرف ربط براى جواب شرط+ نعم: فعل ماضى مدح+ ما: اسم، فاعل فعل مدح، محلا مرفوع. هى: مبتداى مؤخّر. 2/ 272 هدايت آنان بر عهدهى تو نيست بلكه خداوند هركس را كه بخواهد هدايت مىفرمايد و آن چه از مالى انفاق بكنيد به سود خود شماست و جز به خاطر طلب رضاى الهى انفاق نكنيد [اگر براى رضاى خدا باشد پس سود آن براى خود شماست.] و آن چه از مالى انفاق بكنيد [پاداشش] به تمامى به شما داده خواهد شد و شما مورد ستم قرار نمىگيريد (272) عليك: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم ليس، محلا منصوب و هدى: اسم مؤخّر ليس، تقديرا مرفوع و هم: مضاف اليه، محلا مجرور. جملهى يهدى: خبر لكنّ، محلا مرفوع. من: مفعول به، محلا منصوب. 2/ 273 [صدقات] براى نيازمندانى است كه در راه خدا بازداشته شدهاند و نمىتوانند [براى كسب روزى] در زمين سفر كنند. فرد نادان آنان را از شدّت عفّتپيشگى توانگر مىانگارد، ايشان را به سيمايشان مىشناسى، از مردم به اصرار چيزى نمىخواهند و هر چه از مالى انفاق بكنيد به راستى خداوند از آن آگاه است (273) للفقراء: جارّ و مجرور، خبر براى مبتداى (صدقات) محذوف، محلا مرفوع. الّذين: اسم موصول، صفت للفقراء. ضربا: مفعول به. اغنياء: مفعول به دوّم. الحافا: حال. 2/ 274 آنان كه اموالشان را در شب و روز، پنهانى و آشكارا انفاق مىكنند، پاداششان نزد پروردگارشان براى آنها [محفوظ] است و ترسى بر ايشان نيست و آنان اندوهگين نمىشوند (274) سرا: حال. اجر: مبتداى مؤخّر. و لا خوف عليهم: (- بقره/ 262)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 46