responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 441


36/ 13
و براى آنان مثل اهل آن شهر [انطاكيه‌] را بياور آن‌گاه كه پيامبران به آنجا آمدند (13) اصحاب: بدل از (مثلا)
36/ 14
آن‌گاه به نزد ايشان دو تن را فرستاديم و آن دو را تكذيب كردند، سپس با سوّمين فرد تقويتشان بخشيديم، آن‌گاه [آن پيامبران‌] گفتند: «به راستى ما به سوى شما [به پيامبرى‌] فرستاده شده‌ايم.» (14)
36/ 15
گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نيستيد و خداوند رحمان هيچ‌چيزى نفرستاده است، شما جز دروغ نمى‌گوييد.» (15) ما و ان: هر دو حرف نفى، انتم: هر دو مبتدا، محلا مرفوع. الّا: هر دو حرف حصر.
36/ 16
گفتند: «پروردگارمان مى‌داند كه به راستى ما به سوى شما فرستاده‌شدگانيم.» (16) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
36/ 17
«و بر عهده‌ى ما جز پيام‌رسانى آشكار نيست.» (17) ما: حرف نفى، الّا: حرف حصر. البلاغ:
مبتداى مؤخّر و علينا: خبر مقدّم، محلا مرفوع.
36/ 18
گفتند: «البتّه ما به شما فال بد زده‌ايم، اگر دست برنداريد، سنگسارتان مى‌كنيم و از ما عذابى دردناك به شما مى‌رسد.» (18) لام: لام موطّئه براى قسم و ان: حرف شرط جازم و لام:
هر دو مورد كه بر سر فعل درآمده لام قسم است و نون: هر دو مورد نون تاكيد ثقيله است.
36/ 19
[پيامبران‌] گفتند: «فال بدتان با خودتان است، آيا وقتى كه پند داده شويد [كفر مى‌ورزيد و فال بد مى‌زنيد؟] بلكه شما قومى اسراف‌پيشه‌ايد.» (19) مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
36/ 20
و مردى از دورترين محل شهر شتابان فراز آمد، گفت: «اى قوم من! از اين پيامبران پيروى كنيد.» (20)
36/ 21
از كسانى كه هيچ اجرى از شما نمى‌خواهند و خود نيز هدايت يافته‌اند، پيروى كنيد.» (21)
36/ 22
«و مرا نرسد كه كسى را كه مرا آفريده است نپرستم و شما نيز به سوى او بازگردانده شويد.» (22)
36/ 23
«آيا من به جاى او خدايانى را برگيرم كه اگر خداوند رحمان رنجى براى من اراده كند، شفاعتشان مرا هيچ سودى ندهد و نتواند مرا رها سازند.» (23)
36/ 24
«بى‌شك من در آن صورت در گمراهى آشكار باشم.» (24) اذا: حرف جواب.
36/ 25
«به راستى من به پروردگارتان ايمان آوردم. [شهادت و سخن‌] مرا بشنويد.» (25)
36/ 26
[به چنين كسى در قيامت‌] گفته شود: «داخل بهشت شو.» گويد: «اى كاش قوم من مى‌دانستند.» (26)
36/ 27
اين نكته را كه پروردگارم مرا آمرزيد و مرا از گراميان قرار داد.» (27)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 441
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست