ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 446

37. [سوره‌ى صافّات (صف‌بستگان) مكّى، 182 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
37/ 1
سوگند به فرشتگان صف كشيده (1) صفا: مفعول مطلق عاملش (الصّافّات) است.
37/ 2
و به بازدارندگان [از گناه‌] (2) زجرا: مفعول مطلق عاملش (الزّاجرات)
37/ 3
و به تلاوت‌كنندگان آيات الهى. (3) ذكرا: مفعول به عاملش (التّاليات)
37/ 4
كه به يقين خداى شما يگانه است (4) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
37/ 5
پروردگار آسمان‌ها و زمين و آن چه بين آن دو است و پروردگار مشرق‌ها (5) ربّ: بدل از (واحد) ما: اسم موصول، معطوف بر السموات، محلا مجرور.
37/ 6
به راستى ما آسمان دنيا را به زينت ستارگان آراسته‌ايم (6)
37/ 7
و از هر شيطان سركشى محفوظ داشته‌ايم (7) حفظا: مفعول مطلق براى فعل محذوف.
37/ 8
كه به [سخنان‌] فرشتگان عالم بالا گوش فرا ندهند و از هر جانب رانده شوند (8)
37/ 9
به سختى رانده شوند و بر ايشان عذابى پيوسته است (9) دحورا: جانشين مفعول مطلق.
37/ 10
مگر كسى كه ربودنى بربايد كه شهابى درخشان از پى او افتد (10) الّا: حرف استثنا. من:
اسم موصول، بدل از فاعل (يسّمّعون)
37/ 11
پس، از آنان [كافران‌] بپرس كه آيا ايشان از نظر آفرينش استوارترند يا آنانى كه [در آسمان‌ها] آفريده‌ايم، ما آنان را از گلى چسبنده آفريده‌ايم (11) خلقا: تمييز. ام: حرف عطف. من: اسم موصول، معطوف بر ضمير (هم)
37/ 12
بلكه تو [اى پيامبر از احوال كافران‌] تعجّب مى‌كنى و ايشان [سخن تو را] ريشخند مى‌كنند (12) بل: حرف اضراب.
37/ 13
و چون پند داده شوند، پند نپذيرند (13)
37/ 14
و چون آيتى بينند تمسخر كنند (14)
37/ 15
و گويند: «اين جز جادويى آشكار نيست.» (15) ان: حرف نفى، هذا: مبتدا، محلا مرفوع، الّا:
حرف حصر.
37/ 16
« [و گويند:] آيا وقتى كه مرديم و خاك و استخوان‌هايى [پوسيده‌] شديم، آيا به راستى ما برانگيخته خواهيم شد.» (16) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
37/ 17
«و آيا پدران پيشين نيز» (17)
37/ 18
بگو: «آرى، در حالى كه شما سر افكنده باشيد.» (18)
37/ 19
و آن فقط خروش مرگ‌بار يگانه‌اى است، كه ناگهان ايشان ببينند (19)
37/ 20
و گويند: «اى واى بر ما! اين روز جزاست.» (20) يا: از ادات تنبيه، ويلنا: مفعول مطلق براى فعل محذوف و نا: مضاف اليه، محلا مجرور.
37/ 21
اين همان روز جدايى [نيكان از بدان و حق از باطل‌] است كه شما آن را تكذيب مى‌كرديد (21) الّذى: اسم موصول، صفت براى (الفصل)
37/ 22
كسانى كه ستم ورزيده‌اند و نيز همتايانشان را و آن چه به جاى خداوند مى‌پرستيدند، گرد آوريد، (22)
37/ 23
آن‌گاه آنان را به جانب راه جهنّم راهنمايى كنيد (23)
37/ 24
و ايشان را بازداشت كنيد، بى‌شك ايشان مسئولند (24)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 446

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست