ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 447

37/ 25
شما را چه مى‌شود كه يكديگر را يارى نمى‌كنيد؟ (25) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
37/ 26
بلكه ايشان امروز تسليمند (26) بل: حرف اضراب.
37/ 27
و بعضى از ايشان [گمراهان‌] به بعضى ديگر به پرسش روى آورند (27)
37/ 28
گويند: «راستى شما بوديد كه از در راستى به سراغ ما مى‌آمديد» (28)
37/ 29
[بزرگان گمراهان‌] گويند: «بلكه شما خود اهل ايمان نبوديد.» (29) بل: حرف اضراب (روى برگردانيدن)
37/ 30
«و ما را بر شما هيچ تسلّطى نبود، بلكه شما خود قومى سركش بوديد.» (30)
37/ 31
«پس فرمان پروردگارمان بر ما تحقّق يافت، به راستى ما چشندگان [عذاب اليم‌] ايم.» (31)
37/ 32
«و شما را نيز گمراه كرديم، به راستى ما خود گمراه بوديم.» (32)
37/ 33
آن‌گاه آنان در چنين روزى در عذاب مشتركند (33)
37/ 34
به راستى ما با مجرمان چنين مى‌كنيم (34)
37/ 35
البتّه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى‌شد كه هيچ خدايى جز خداوند نيست، تكبّر مى‌ورزيدند (35) لا: حرف نفى جنس، اله: اسم لاى نفى جنس و خبرش (موجود) محذوف است. الّا: حرف استثنا الله: بدل از خبر محذوف.
37/ 36
و مى‌گفتند: «آيا ما به خاطر شاعرى ديوانه خدايان خود را رها كنيم؟» (36)
37/ 37
[چنين نبود] بلكه او [پيامبر] حق را آورد و پيامبران را تصديق كرد (37) بل: حرف اضراب.
37/
بى‌شك شما چشندگان عذاب دردناكيد (38)
37/ 39
و جز آن چه انجام مى‌داديد، مجازات نمى‌شويد (39) الّا: حرف حصر. ما: مورد اوّل حرف نفى و دوّمى اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
37/ 40
مگر بندگان اخلاص‌يافته‌ى خداوند (40) الّا: حرف استثناء و عباد: مستثنى.
37/ 41
آنان روزى معلوم دارند (41) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى لهم رزق معلوم: خبر آن، محلا مرفوع.
37/ 42
ميوه‌هاى [گوناگون‌] و آنان گرامى‌اند (42)
37/ 43
در بهشت‌هاى پرنعمت (43)
37/ 44
بر روى تخت‌ها روبه‌روى هم (44)
37/ 45
بر ايشان جامى از شراب ناب بگردانند (45)
37/ 46
شرابى سفيد تابنده كه براى نوشندگان لذّت‌بخش باشد (46) بيضاء: صفت براى (كاس)، غير منصرف و علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر است و لذة: صفت دوّم است.
37/ 47
هيچ تباهى عقل در آن نيست و ايشان از آن مست نشوند (47)
37/ 48
و در نزدشان همسران چشم فروهشته‌ى درشت چشم هستند (48)
37/ 49
گويى آنان [از سپيدى و لطافت‌] تخم‌هاى شترمرغند كه [در زير بال و پر پرنده‌] پنهانند (49)
37/ 50
و بعضى از ايشان [بهشتيان‌] به بعضى ديگر به پرسش روى آورند (50)
37/ 51
گوينده‌اى از آنان گويد: «راستى مرا [در دنيا] همنشينى بود» (51) قرين: اسم (كان)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 447

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست