ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 457

38/ 62
و گويند: «ما را چه شده است كه مردانى كه ما آنان را از اشرار مى‌شمرديم، نمى‌بينيم.» (62)
38/ 63
آيا ما ايشان را به تمسخر گرفته‌ايم يا چشمانمان بر ايشان نمى‌افتد؟ (63) سخريا: مفعول به دوّم. ام: حرف عطف.
38/ 64
به راستى اين ستيزه اهل آتش با هم‌ديگر حق است (64) لام: مزحلقه براى تاكيد و تخاصم: خبر براى مبتداى محذوف (هو)
38/ 65
[اى پيامبر!] بگو: «من فقط هشداردهنده‌ام و هيچ خدايى جز خداوند واحد قهّار نيست.» (65) ما: حرف نفى، اله: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر و اللّه: خبر آن.
38/ 66
همان پروردگار آسمان‌ها و زمين و ما بين آن دو كه عزّتمند آمرزگار است (66) ربّ: صفت براى (الله)
38/ 67
بگو: «آن [ذكر عقوبت قيامت‌] خبرى بس بزرگ است» (67)
38/ 68
«كه شما از آن روى گردانيد.» (68)
38/ 69
«مرا [قبل از رسالت‌] هيچ علمى از ملاء اعلى نبود، آن‌گاه كه [فرشتگان درباره‌ى سجده و آفرينش آدم‌] مجادله مى‌كردند.» (69)
38/ 70
«به من وحى نمى‌شود جز اين كه من فقط هشداردهنده‌اى آشكارم.» (70) ان: حرف نفى، الّا: حرف حصر.
38/ 71
آن‌گاه كه پروردگارت به فرشتگان گفت: «به راستى من آفريننده‌ى بشرى از گلم.» (71)
38/ 72
«پس وقتى كه او را استوار ساختم و از روح خود در آن دميدم، براى او سجده كنيد.» (72)
38/ 73
آن‌گاه فرشتگان همگى با هم سجده كردند (73) كلّ: تاكيد معنوى براى (ملائكه) و اجمعون: تاكيد دوّم.
38/ 74
مگر ابليس كه تكبّر ورزيد و از زمره‌ى كافران شد (74) الّا: حرف استثنا، ابليس: مستثنى.
39/ 75
فرمود: «اى ابليس! چه چيز تو را بازداشت كه به آن چه با دستان خود آفريده بودم سجده نياورى؟ آيا تكبّر ورزيدى يا از برترى جويان بودى؟» (75) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. ام: حرف عطف.
38/ 76
گفت: «من بهتر از اويم، مرا از آتش آفريده‌اى و او را از گل آفريده‌اى.» (76)
38/ 77
فرمود: «پس از آنجا [مقام بهشت و صف ملايك‌] بيرون شو، همانا تو رانده‌شده‌اى.» (77)
38/ 78
«و به راستى لعنت من تا روز جزا بر تو باد.» (78)
38/ 79
گفت: «اى پروردگار من! پس مرا تا روزى كه [انسان‌ها] برانگيخته شوند، مهلت ده.» (79)
38/ 80
فرمود: «حتما تو از مهلت‌يافتگانى.» (80)
38/ 81
«تا روز وقت معلوم.» (81)
38/ 82
[ابليس‌] گفت: «سوگند به عزّتت كه همه‌ى آنان را گمراه خواهم ساخت.» (82) لام: لام قسم.
38/ 83
«مگر آن بندگانت را از ميان ايشان كه اخلاص يافته‌اند (83) الّا: حرف استثناء، عباد: مستثنى.
المخلصين: صفت براى (عبادك)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 457

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست