ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 459

39/ 6
او شما را از تنى واحد آفريد، سپس همسرش را هم از او پديد آورد، و براى شما هشت جفت از چارپايان آفريد، و شما را نيز در شكم مادرانتان آفرينشى بعد از آفرينش ديگر در ميان تاريكى‌هاى سه‌گانه [تاريكى مشيمه و رحم و شكم‌] خلق مى‌كند، اين چنين است خداوند پروردگار شما كه فرمانروايى از آن اوست، هيچ خدايى جز او نيست، پس چگونه از راه حق منحرف مى‌شويد؟ (6) خلقا: مفعول مطلق. ذلكم: مبتدا، محلا مرفوع. ربّ: خبر دوّم. لا:
حرف نفى جنس. اله: اسم لاى نفى جنس و خبرش (موجود) محذوف، الّا: حرف استثناء و هو: بدل از خبر محذوف، محلا مرفوع. انّى: اسم استفهام، ظرف مكان، محلا منصوب.
39/ 7
اگر كفر ورزيد، [بايد بدانيد كه‌] به يقين خداوند از شما بى‌نياز است ولى كفرورزى را براى بندگانش نمى‌پسندد، و اگر شكر كنيد آن را بر شما مى‌پسندد، و هيچ بردارنده‌اى بار گناه ديگرى را بر نمى‌دارد، سپس بازگشت شما به سوى پروردگارتان است و شما را به آن چه انجام مى‌داديد، آگاه مى‌گرداند. به راستى او به سرّ سينه‌ها آگاه است (7)
39/ 8
و هرگاه به انسان آسيبى برسد، پروردگار خود را- در حال بازگشت به درگاهش- مى‌خواند، سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا كند، آن را كه قبل از آن به درگاهش دعا مى‌كرد، فراموش مى‌كند. و براى خداوند همتايانى قرار مى‌دهد تا [بندگان را] از راه او گمراه سازد.
بگو: «با كفرت اندكى [در دنيا] بهره بگير، بى‌شك تو از اهل آتشى.» (8) منيبا: حال. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
39/ 9
آيا كسى كه در لحظه‌هاى شب: سجده كنان و ايستاده عبادت‌كننده است و از آخرت مى‌ترسد و به رحمت پروردگارش اميد دارد [بهتر است يا كافر نااميد؟] بگو: «آيا كسانى كه مى‌دانند با كسانى كه نمى‌دانند يكسانند؟» فقط خردمندان پند پذيرند (9) ام: حرف اضراب، من: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع و خبرش (كمن) محذوف است. ساجدا: حال. هل:
استفهام انكارى.
39/ 10
بگو: «اى بندگان من كه ايمان آورده‌ايد، از پروردگارتان پروا كنيد، براى كسانى كه در اين دنيا نيكى كنند، پاداش نكويى هست، و زمين خداوند وسيع است [اگر خواهيد هجرت كنيد] جز اين نيست كه صابران اجرشان را بى‌حساب به تمامى خواهند يافت.» (10) عباد: مناداى مضاف، تقديرا منصوب و حرف ياء از آخرش به تخفيف حذف شده است. و الّذين: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور. حسنة: مبتداى مؤخّر. الصابرون: نايب فاعل.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 459

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست