ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 460

39/ 11
بگو: «به راستى من مأمورم كه خداوند را در حالى كه دينم را براى او خالص داشته‌ام، پرستش كنم.» (11) مخلصا: حال و الدين: مفعول به آن است.
39/ 12
و مأمورم كه اولين مسلمان باشم (12)
39/ 13
بگو: «به راستى من اگر از پروردگارم نافرمانى كنم، از عذاب روز بسيار بزرگ مى‌ترسم.» (13)
39/ 14
بگو: «خداوند را در حالى كه دينم را بر او خالص داشته‌ام، پرستش مى‌كنم.» (14)
39/ 15
«پس شما نيز هر چه به جاى او مى‌خواهيد، بپرستيد،» بگو: «به راستى زيانكاران در روز قيامت آنانند كه به وجود خويش و خانواده‌ى خويش زيان رسانده‌اند، هان! اين همان زيان آشكار است.» (15) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. هو: ضمير فصل.
39/ 16
آنان را از بالاى سرشان سايبان‌هايى از آتش است و از زير پايشان نيز سايبان‌هايى، اين چيزى است كه خداوند بندگانش را با آن مى‌ترساند، اى بندگان من! از من پروا كنيد (16)
39/ 17
و كسانى كه از طاغوت پرهيز كرده‌اند كه مبادا او را بپرستند، و به سوى خداوند بازگشته‌اند، بشارت باد آن را، پس بندگانم را بشارت بده (17)
39/ 18
همان كسانى كه سخن را مى‌شنوند، آن‌گاه از بهترينش پيروى مى‌كنند، آنانند كه خداوند هدايتشان كرده است و آنان همان خردمندانند (18) الّذين: صفت براى (عبادى)
39/ 19
پس آيا كسى كه فرمان عذاب بر او تحقّق يافته است آيا تو [چنين‌] كسى را كه در آتش است مى‌رهانى؟ (19)
39/ 20
ولى كسانى كه تقواى پروردگارشان را پيشه كرده‌اند، بر ايشان غرفه‌هايى هست كه بر بالاى آن‌ها نيز غرفه‌هايى ساخته شده است، از زيرشان رودها روان است، طبق وعده‌ى الهى است، خداوند در وعده خلاف نمى‌كند (20) وعد: مفعول مطلق براى فعل محذوف.
39/ 21
آيا نديده‌اى كه به راستى خداوند از آسمان آبى فرومى‌فرستد و آن را به چشمه‌هايى كه در زير زمين هست، راه مى‌دهد، سپس به وسيله‌ى آن كشتزارى به رنگ‌هاى مختلف برمى‌آورد، سپس خشك مى‌گردد و تو آن را زردشده‌مى‌بينى مى‌بينى، سپس آن را خرد مى‌گرداند؛ قطعا در اين امور براى خردمندان عبرتى هست (21) الوان: فاعل براى (مختلفا). مصفرا: حال. حطاما:
مفعول به دوّم. لام: لام ابتدا براى تاكيد و ذكرى: اسم (انّ)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 460

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست