نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 466
39/ 68 و در صور دميده شود، سپس هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است، بىهوش افتد، مگر آن كه خدا خواهد؛ سپس بار ديگر در آن دميده شود و ناگهان آنان [آدميان] برپاايستاده انتظار [حساب] كشند (68) من: مورد اوّل فاعل، محلا مرفوع. دوّمى معطوف و سوّمى مستثنى، محلا منصوب. اخرى: جانشين مفعول مطلق. اذا: فجائيّه. 39/ 69 و عرصهى محشر به نور پروردگارش بدرخشد و نامهى اعمال در ميان نهاده شود و پيامبران و گواهان را به ميان آورند و در بينشان به حق داورى شود، و بر ايشان ستم نشود (69) 39/ 70 و هر كسى نتيجهى اعمالى كه انجام داده است به تمامى بيابد، و او [خداوند] به آن چه انجام دادهاند، داناتر است (70) ما: ماء مصدرى. 39/ 71 و كسانى كه كفر ورزيدهاند، گروه گروه به جانب جهنّم رانده شوند، تا چون به پيش آن [جهنّم] برسد، درهايش گشوده شود و نگهبانان آن به ايشان گويند: «آيا پيامبرانى از بين خودتان بر شما نيامدند كه آيات پروردگارتان را بر شما بخوانند و از رسيدن چنين روزتان شما را هشدار دهند؟» گويند: «آرى» ولى فرمان عذاب بر كفرورزان تحقق يافته است (71) الّذين: نايب فاعل. زمرا: حال. حتّى: حرف ابتدا. بلى: حرف جواب. 39/ 72 گفته شود «از درهاى جهنّم داخل شويد كه جاودانه در آنند. پس چه بد است جايگاه متكبران» (72) خالدين: حال از فاعل (ادخلوا) بئس: فعل ذمّ. مثوى: فاعل، تقديرا مرفوع. 39/ 73 و كسانى كه تقواى پروردگارشان را پيشه كردهاند، گروه گروه به جانب بهشت برده شوند، تا چون به پيش آن [بهشت] برسند، و درهايش گشوده شود و نگهبانان آن به ايشان گويند: «سلام بر شما، خوش آمديد به آن داخل شويد كه جاودانه بمانيد.» (73) 39/ 74 و گويند: «ستايش مخصوص خداوندى است او كه وعدهى خويش را بر ما راست گردانيد و سرزمين [بهشت] را به ما ميراث داد كه از بهشت هرجا كه بخواهيم جاى گزينيم؛» پس چه نيكوست اجر عملكنندگان (74)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 466