نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 467
39/ 75 و فرشتگان را بينى كه طواف كنان در پيرامون عرش، به همراه ستايش پروردگارشان تسبيح مىگويند. و در بينشان به حق داورى شود و گفته شود: «ستايش مخصوص پروردگار جهانيان است.» (75) حافّين: حال. 40. [سورهى غافر (آمرزنده) مكّى، 85 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 40/ 1 حا، ميم (1) حم: از حروف مقطّعهى قرآن كريم است و محلّى از اعراب ندارد. 40/ 2 فرستادن اين كتاب [آسمانى] از سوى خداوند عزّتمند حكيم است (2) تنزيل: مبتدا و من الله: خبر آن، محلا مرفوع. 40/ 3 كه آمرزندهى گناه و پذيرندهى توبهى سخت كيفر صاحب نعمت است كه هيچ خدايى جز او نيست و بازگشت نيز به سوى اوست (3) غافر: صفت سوّم براى لفظ جلاله، شديد: بدل از لفظ جلاله و ذى: صفت چهارم براى لفظ جلاله. لا: حرف نفى جنس، اله: اسم آن، و خبرش (موجود) محذوف، الّا: حرف استثنا، هو: بدل از خبر محذوف، محلا مرفوع. 40/ 4 جز كسانى كه كفر ورزيدهاند كسى در آيات الهى مجادله نمىكند، پس گردش ايشان در شهرها [براى تجارت و قدرتنمايى] تو را مفريبد (4) الّا: حرف حصر. الّذين: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع. 40/ 5 قبل از آنان نيز قوم نوح و بعد از آنان هم گروههاى مخالف [پيامبرانشان] را تكذيب كردند و هر امّتى پيامبران خود را مورد هدف قرار دادند تا او را بگيرند و به باطل مجادله كردند تا حق را به وسيلهى آن نابود سازند. آنگاه آنان را فروگرفتم، پس كيفر من چگونه بود؟ (5) لام: هر دو لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. كيف: اسم استفهام، خبر (كان) محلا منصوب. عقاب: اسم (كان) تقديرا مرفوع و ياى متكلّم از آخر آن به تخفيف حذف شده است. 40/ 6 و بدين گونه فرمان پروردگارت بر كسانى كه كفر ورزيدهاند، تحقّق يافت، به راستى آنان اهل آتشاند (6) كذلك: مفعول مطلق عاملش (حقّت). 40/ 7 كسانى كه عرش (الهى) را حمل مىكنند و آنان [كرّوبيان] كه پيرامون آن به همراه ستايش پروردگارشان تسبيح مىگويند و به او ايمان دارند و براى كسانى كه ايمان آوردهاند، آمرزش مىخواهند كه اى پروردگار ما! رحمت و علم تو همه چيز را فرا گرفته است، پس آنان را كه توبه كردهاند و راه تو را پيروى كردهاند، بيامرز، و ايشان را از عذاب دوزخ نگاه دار (7) الّذين: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. رحمة: تمييز. عذاب: مفعول به دوّم.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 467