نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 468
40/ 8 اى پروردگار ما! آنان را به بهشتهاى جاودان وارد كن كه آن را به ايشان و كسانى از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان كه شايستهاند، وعده دادهاى، به راستى تو خود عزّتمند حكيمى (8) الّتى: اسم موصول، صفت براى (جنّات) محلا منصوب. 40/ 9 و آنان را از كيفر بدىها نگاه دار، و هركس را در چنين روزى از بدىها نگه دارى، به راستى كه بر او رحمت آوردهاى، و اين همان رستگارى بسيار بزرگ است (9) 40/ 10 به راستى آنان را كه كفر ورزيدهاند، ندا در دهند كه واقعا خشم خداوند به شما بزرگتر از دشمنى شما بر خودتان است، آنگاه كه به سوى ايمان دعوت مىشديد ولى كفر مىورزيديد (10) لام: لام ابتدا براى تاكيد. 40/ 11 گويند: «اى پروردگار ما! ما را دو بار ميراندى و دو بار زنده كردى، ما به گناهانمان اعتراف كرديم، پس آيا براى خارج رفتن [از اين دوزخ] راهى هست؟» (11) 40/ 12 اين [عذاب] به خاطر آن است كه زمانى كه خداوند به يگانگى خوانده مىشد، كفر مىورزيديد و چون به او شرك ورزيده مىشد، ايمان مىآورديد. اينك داورى از آن خداوند بلندمرتبهى بزرگ است (12) ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. الله: نايب فاعل، وحده: حال از لفظ جلاله و ها: مضاف اليه، محلا مجرور. 40/ 13 او كسى است كه آياتش را به شما نشان مىدهد و براى شما از آسمان روزى مىفرستد، و كسى پند نپذيرد مگر آن كه بازگشت مىكند (13) الّا: حرف حصر. من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع. 40/ 14 پس خداوند را- در حالى كه دين خود را براى او خالص داشتهايد- بخوانيد هر چند كافران نپسندند (14) مخلصين: حال از فاعل فعل (ادعوا) و الدّين: مفعول به براى (مخلصين) 40/ 15 [خداوند] رفعت بخشندهى درجات، و صاحب عرش، روح [فرشته يا وحى] را بر هركس از بندگانش كه بخواهد القاء مىكند تا از روز ملاقات [قيامت] هشدار دهد (15) رفيع: خبر براى مبتداى محذوف (الله)، ذو: خبر دوّم، علامت رفع آن (واو) از اسماء خمسه است. 40/ 16 روزى كه آنان [بندگان] آشكار شوند، و از ايشان چيزى بر خداوند مخفى نماند، [آن كه ندا درپيچد:] امروز فرمانروايى از آن كيست؟ [سپس همان منادى گويد:] از آن خداوند واحد قهّار است (16) لمن: خبر مقدّم، محلا مرفوع. و للّه: خبر براى مبتداى محذوف (الملك الله) محلا مرفوع.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 468