ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 472

40/ 41
«اى قوم من! مرا چه شده است كه شما را به سوى نجات فرا مى‌خوانم و شما مرا به آتش دعوت مى‌كنيد.» (41) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
40/ 42
«مرا دعوت مى‌كنيد كه به خداوند كفر ورزم و چيزى كه بدان علمى ندارم به او شريك گردانم، در حالى كه من شما را به سوى [خداوند] عزّتمند آمرزنده فرا مى‌خوانم.» (42)
40/ 43
«لا جرم آن چه شما مرا به آن دعوت مى‌كنيد در دنيا و آخرت در خور دعوت نيست، و به راستى بازگشت ما به سوى خداوند است و بى‌گمان اسراف‌كاران خود اهل آتش‌اند.» (43) لا:
لاى نفى جنس. جرم: اسم لاى نفى جنس، ما: اسم براى (انّ) محلا منصوب. هم: ضمير فصل.
40/ 44
«پس به زودى آن چه به شما مى‌گويم به ياد خواهيد آورد، و من كارم را به خداوند واگذار مى‌كنم، به يقين خداوند بر احوال بندگان بيناست.» (44) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
40/ 45
پس خداوند او را از شرّ مكرى كه مى‌ورزيدند، نگه داشت، و سختى عذاب خاندان فرعون را فروگرفت (45) ما: حرف مصدرى، مضاف اليه.
40/ 46
همان آتشى كه صبح و شام ايشان بر آن عرضه مى‌شوند، و روزى كه قيامت برپامى‌شود، گويند: «فرعونيان را به درون سخت‌ترين عذاب وارد كنيد.» (46) النّار: بدل از (سوء العذاب)، غدوّا: مفعول فيه، ظرف زمان. اشدّ: مفعول به دوّم.
40/ 47
و آن‌گاه كه در درون آتش با يكديگر محاجّه مى‌كنند، ضعيفان به كسانى كه كبر ورزيده‌اند، گويند: «همانا ما پيرو شما بوديم، اينك آيا شما دفع‌كننده‌ى سهمى آتش از ما هستيد؟» (47) اذ: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. نصيبا: مفعول به براى اسم فاعل (مغنون)
40/ 48
كسانى كه كبر ورزيده‌اند، گويند: «بى‌شك ما همگى در آنيم، به راستى خداوند بين بندگان داورى كرده است.» (48)
40/ 49
و كسانى كه در آتشند، به نگهبانان جهنّم گويند: «از پروردگارتان بخواهيد كه يك روز از عذاب ما را تخفيف دهد.» (49)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 472

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست