نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 484
42/ 11 [او] پديدآورندهى آسمانها و زمين است كه از نوع خودتان براى شما جفتهايى قرار داده است و از چارپايان نيز جفتهايى [قرار داده است]، كه در آن [آفرينش همسران] شما را زياد مىگرداند، هيچچيزى همانند او نيست و او شنواى بيناست (11) فاطر: خبر براى مبتداى (هو) محذوف. 42/ 12 كليدهاى آسمانها و زمين از آن اوست، روزى را براى هركس كه بخواهد گشاده مىدارد يا تنگ مىسازد، به يقين او به هر چيزى داناست (12) 42/ 13 از دين آن چه كه به نوح دربارهى آن توصيه كرده بود، آيين شما نهاد، و آن چه به تو وحى كردهايم و آن چه كه به ابراهيم و موسى و عيسى دربارهى آن توصيه كردهايم، اين است كه دين را برپا بداريد و در آن تفرقه ايجاد مكنيد. بر مشركان گران آيد آن چه كه ايشان را به آن دعوت مىكنى، خداوند هركس را كه بخواهد، به جانب خود برمىگزيند، و هركس را كه بازگشت كند، به جانب خود هدايت مىكند (13) ما: مورد اوّل مفعول به محلا منصوب و مورد سوّم فاعل، محلا مرفوع. من: هر دو مفعول به و محلا منصوبند. 42/ 14 و تفرقه ايجاد نكردند مگر بعد از آن كه علم [آگاهىهاى تورات و انجيل] بر ايشان آمد، آن نيز به خاطر حسدورزى كه در بين ايشان بود، و اگر فرمان پروردگارت تا زمانى معيّن پيشى نگرفته بود، مسلما در بينشان داورى مىشد و به راستى كسانى كه بعد از ايشان كتاب را به ارث بردند، از آن سخت در شك و ترديدند (14) الّا: حرف حصر. ما: حرف مصدرى. بغيا: مفعول له. لو لا: حرف شرط غير جازم. لام: مزحلقه براى تاكيد. 42/ 15 پس براى اين [دين و وحدت] دعوت كن، و همان گونه كه دستور يافتهاى استقامت بورز، و از هوسهاى ايشان پيروى مكن و بگو: «به هر كتابى كه خداوند نازل كرده است، ايمان آوردهام، و دستور يافتهام كه در بين شما عدالت ورزم، خداوند پروردگار ما و پروردگار شماست. اعمال ما از آن ما و اعمال شما از آن شماست، در بين ما و شما هيچ خصومتى نيست، خداوند ما و شما را جمع مىكند و بازگشت به سوى اوست.» (15) فاء: استئنافيه. لذلك: جارّ و محلا مجرور. فاء: حرف ربط براى جواب شرط مقدّر. لا: حرف نفى جنس، حجّة: اسم آن و بيننا: خبر آن، محلا مرفوع. المصير: مبتداى مؤخّر.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 484