نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 497
44/ 19 و اين كه در برابر خداوند برترى مجوييد، به راستى من آورندهى حجّتى آشكار براى شمايم (19) ان: حرف تفسير. 44/ 20 و به راستى من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اين كه سنگسارم كنيد (20) 44/ 21 و اگر به من ايمان نمىآوريد، پس از من كناره بگيريد (21) 44/ 22 آنگاه پروردگار خود را به دعا خواند كه واقعا اينان قومى گنهكارند (22) 44/ 23 [خداوند به موسى فرمود:] پس بندگانم را شبانه روانه گردان، بىگمان شما تعقيب مىشويد (23) ليلا: مفعول فيه، ظرف زمان. 44/ 24 و دريا را آرام بگذار، قطعا آنان [قبطيان] سپاهى غرق شدنىاند (24) 44/ 25 چه بسا باغها و چشمه ساران [بعد از غرقه شدن] باقى نهادند (25) كم: مفعول به مقدّم، محلا منصوب. 44/ 26 و زراعتها و جايگاهى نيكو (26) 44/ 27 و نعمتى كه در آن برخوردار بودند (27) 44/ 28 اين چنين بود و آنها را به قومى ديگر به ارث نهاديم (28) كذلك: مفعول مطلق براى فعل محذوف. 44/ 29 و آسمان و زمين بر آنان گريه نكرد و به آنان مهلتى داده نشد (29) 44/ 30 و به راستى ما بنى اسرائيل را از عذاب خفّتبار نجات داديم (30) 44/ 31 از فرعون كه واقعا او برترى طلبى از اسرافكاران بود (31) 44/ 32 و به راستى ما ايشان [بنى اسرائيل] را دانسته بر جهانيان [هم روزگارشان] برگزيديم (32) 44/ 33 و از نشانههاى خويش آن چه در آن آزمايشى آشكار بود، به آنان بخشيديم (33) 44/ 34 بىشك ايشان خواهند گفت: (34) 44/ 35 «اين جز مرگ نخستين ما [در دنيا و آخرت] نيست و ما ديگر برانگيخته نخواهيم شد» (35) ان: حرف نفى، هى: مبتدا، محلا مرفوع، الّا: حرف حصر، ما: ماى شبيه به (ليس) 44/ 36 «اگر راست مىگوييد، پدرانمان را بازآوريد.» (36) 44/ 37 آيا ايشان بهتر بودند يا قوم تبّع، و كسانى كه قبل از ايشان بودهاند؟ كه ما آنان را هلاك كرديم. بىشك ايشان گنهكار بودند (37) ام: حرف عطف. 44/ 38 و ما آسمانها و زمين و ما بين آن دو را به باطل و بيهوده نيافريدهايم (38) 44/ 39 ما آن دو را جز به حق نيافريدهايم، ولى اكثرشان نمىدانند (39) الّا: حرف حصر.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 497