نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 498
44/ 40 به يقين روز جدايى [حق و باطل] وعدهگاه همگى آنان است (40) اجمعين: تاكيد معنوى براى ضمير (هم) 44/ 41 روزى كه هيچ دوستى از دوستى چيزى [از عذاب] را دفع نكند و ايشان يارى نمىشوند (41) مولى: فاعل، محلا مرفوع. واو: نايب فاعل، محلا مرفوع. 44/ 42 مگر كسى كه خداوند به او رحم كند، به راستى او خود عزّتمند مهربان است (42) الّا: حرف استثنا و من: بدل از نايب فاعل (واو)، محلا مرفوع. هو: ضمير فصل. 44/ 43 به راستى درخت زقّوم (43) 44/ 44 خوراك گنهكار است (44) 44/ 45 كه همانند فلزّ گداخته در شكمها مىجوشد (45) 44/ 46 همانند جوشيدن آب جوشان (46) 44/ 47 [آنگاه به مالكان دوزخ گوييم:] او را بگيريد و به ميان دوزخش كشانيد (47) 44/ 48 سپس بر سرش از عذاب آب جوشان فروريزند (48) 44/ 49 بچش! واقعا تو [به زعم خود] ارجمند گرامى هستيد (49) 44/ 50 به راستى اين همان است كه به آن ترديد داشتيد (50) 44/ 51 به يقين پرهيزگاران در مقامى امناند (51) 44/ 52 در باغها و چشمهساران (52) 44/ 53 لباسهايى از پرنيان نازك و ابريشم ستبر پوشند، مقابل هم نشيند (53) متقابلين: حال. 44/ 54 [تقدير الهى] چنين است، و آنان را با حوريان درشت چشم جفت گردانيم (54) كذلك: خبر براى مبتداى (الامر) محذوف، محلا مرفوع. 44/ 55 در آنجا هر ميوهاى كه خواهند، در آرامش مىطلبند (55) آمنين: حال از فاعل فعل (يدعون) 44/ 56 آنان در آنجا هيچ مرگى جز مرگ نخستين [كه در دنيا چشيدهاند] نچشند، و [خداوند] آنان را از عذاب دوزخ نگه دارد (56) الّا: حرف استثناء، الموته: مستثنى. 44/ 57 به خاطر فضلى از جانب پروردگار تو، اين همان رستگارى بزرگ است (57) فضلا: مفعول له. هو: ضمير فصل. 44/ 58 جز اين نيست كه ما آن [قرآن] را بر زبان تو روان ساختهايم، باشد كه ايشان پند پذيرند (58) 44/ 59 پس منتظر [نصرت الهى] باش، بىشك ايشان نيز منتظر [كيفر خدا] يند (59)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 498