نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 501
45/ 23 پس آيا ديدهاى آنكس را كه هواى نفس خويش را خداى خويش گيرد و خداوند او را با وجود آگاهىاش گمراه سازد، و بر گوشش و قلبش مهر نهد و بر چشمش پردهاى كشد؟ پس چه كسى بعد از خداوند او را هدايت مىكند؟ پس آيا پند نمىگيرند؟ (23) 45/ 24 و گويند: «هيچ حياتى جز همين زندگى دنياى ما نيست كه مىميريم و زنده مىشويم، و چيزى جز روزگار، ما را هلاك نمىكند، و آنان به اين نكته هيچ علمى ندارند، ايشان جز گمان نمىبافند.» (24) ما: حرف نفى، هى: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: هر سه مورد حرف حصر. الدّهر: فاعل. 45/ 25 و هرگاه آيات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، دليلشان جز اين نيست كه گويند: «اگر راست مىگوييد پدران ما را بازگردانيد.» (25) 45/ 26 بگو: «خداوند شما را زندگى مىبخشد، سپس مىميراند، سپس در روز قيامت كه هيچ شكّى در آن نيست، گرد مىآورد، ولى اكثر مردم نمىدانند.» (26) ريب: اسم لاى نفى جنس. جملهى لا يعلمون: خبر براى (انّ) محلا مرفوع. 45/ 27 و فرمانروايى آسمانها و زمين مخصوص خداوند است، و روزى كه قيامت برپا شود، در چنين روزى اهل باطل زيان كنند (27) 45/ 28 و هر امّتى را بينى كه به زانو درآمده، هر امّتى با كتاب خويش فراخوانده شود، [آنگاه به آنان گويند:] به آن چه انجام مىداديد، امروز مجازات مىشويد (28) جاثيه: حال. ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب و جملهى تعملون: خبر براى (كنتم) محلا منصوب. 45/ 29 اين كتاب ماست كه با شما به حق سخن مىگويد، به راستى آن چه انجام مىداديد، ما مىنوشتيم (29) 45/ 30 و امّا كسانى كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته انجام دادهاند، پروردگارشان ايشان را در رحمت خويش در مىآورد، اين همان رستگارى آشكار است (30) فاء: حرف عطف و امّا: حرف شرط و تفصيل. 45/ 31 و امّا كسانى كه كفر ورزيدهاند [به آنان گويند:] پس آيا آيات من بر شما خوانده نمىشد كه كبر ورزيديد و مردمى گنهكار شديد (31) 45/ 32 و هرگاه گفته مىشد: «به راستى وعدهى الهى حق است و در قيامت نيز هيچ شكى نيست،» مىگفتيد: «نمىدانيم قيامت چيست؟ جز گمانى نمىپنداريم، و ما يقين نداريم.» (32) جملهى لا ريب فيه: خبر، محلا مرفوع. ما: مورد اوّل حرف نفى و دوّمى مبتدا، محلا مرفوع و سوّمى ماى شبيه به ليس و بمستيقنين: خبر براى (ما) محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 501