ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 502

45/ 33
و بدى‌هاى اعمالى كه انجام داده بودند، بر ايشان آشكار شد و [بدى‌هاى‌] آن چه آن را به استهزاء گرفته بودند، ايشان را فروگرفت (33) ما: مورد اوّل مضاف اليه و مورد دوّم فاعل.
45/ 34
و گفته شود: «امروز شما را فراموش كرده‌ايم، همان گونه كه شما نيز ديدار امروزتان را فراموش كرده بوديد، و جايگاه شما آتش است و براى شما هيچ ياورى نيست.» (34) هذا: اسم اشاره، صفت براى (يومكم)
45/ 35
اين به خاطر آن است كه شما آيات الهى را به ريشخند گرفتيد و زندگى دنيا شما را فريب داد، پس امروز نه از آن [آتش‌] بيرون آورده شوند و نه عذرشان پذيرفته شود (35) ذلكم: مبتدا، محلا مرفوع. هزوا: مفعول به دوّم.
45/ 36
پس ستايش مخصوص خداوند است كه پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمين، همان پروردگار جهانيان است (36) ربّ: هر سه مورد بدل از لفظ جلاله است.
45/ 37
و در آسمان‌ها و زمين كبريايى از آن اوست و او عزّتمند حكيم است (37)
46. [سوره‌ى احقاف (ريگزار) مكّى، 35 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
46/ 1
حا، ميم (1) حم: از حروف مقطّعه‌ى قرآن مجيد است و محلى از اعراب ندارد.
46/ 2
نازل شدن اين كتاب از سوى خداوند عزّتمند حكيم است (2)
46/ 3
ما آسمان‌ها و زمين و آن چه در بين آن دو است، جز به حق و سر آمدى معيّن نيافريده‌ايم و كسانى كه كفر ورزيده‌اند، از آن چه هشدار داده شده‌اند، روى‌گردانند (3)
46/ 4
بگو «آيا آن چه را به جاى خداوند فرا مى‌خوانديد، ديده‌ايد، به من نشان دهيد كه چه چيزى در زمين آفريده‌اند يا چه شركتى در آسمان‌ها داشته‌اند؟ اگر راست مى‌گوييد كتابى قبل از اين [قرآن‌] يا آثارى از علم براى من آوريد.» (4) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
ما ذا: مبتدا و محلا مرفوع و من الارض: خبر آن، محلا مرفوع.
46/ 5
و كيست گمراه‌تر از كسى كه به جاى خداوند كسى را به دعا خواند كه تا روز قيامت استجابتش نكند، و ايشان از دعاى آنان غافل‌اند (5) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و اضلّ: خبر آن است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 502

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست