نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 503
46/ 6 و چون مردم محشور شوند، [خدايان دروغين] دشمنان ايشان باشند و به عبادتشان منكر باشند (6) 46/ 7 و هنگامى كه آيات ما به روشنى بر ايشان خوانده شود، كسانى كه كفر ورزيدهاند دربارهى حق آنگاه كه بهسويشان آمد، گويند: «اين سحرى آشكار است.» (7) بيّنات: حال از (آياتنا)، علامت نصب آن به جرّ آيد چون جمع مؤنث سالم است. 46/ 8 يا گويند: «آن [آيات قرآن] را بر ساخته است.» بگو: «اگر آن را برساخته باشم، در برابر خداوند به نفع من چيزى در اختيار نداريد، او به آن چه در آن مىگوييد، آگاهتر است، او در بين من و بين شما به شهادت كافى است، و او خطاپوش خطابخش است» (8) شهيدا: تمييز. 46/ 9 بگو: «من در ميان پيامبران نوظهور نيستم، و نمىدانم كه بر من و بر شما چه خواهند كرد، من تنها از آن چه به من وحى مىشود، پيروى مىكنم، و من جز هشداردهندهاى روشنگر نيستم.» (9) ما: مورد سوّم مفعول به، محلا منصوب و چهار مورد ديگر حرف نفى است. الّا: حرف حصر. 46/ 10 بگو: «بدانيد اگر [قرآن] از نزد خداوند باشد و شما به آن كفر ورزيده باشيد، و شاهدى از بنى اسرائيل [فرزندان يعقوب] بر همانند آن شهادت داده باشد و آنگاه او ايمان آورد و شما تكبّر ورزيد، [آيا ستم پيشه نكردهايد؟] به راستى خداوند قوم ستمكاران را هدايت نمىكند.» (10) 46/ 11 و كسانى كه كفر ورزيدهاند، در حق كسانى كه ايمان آوردهاند، گويند: «اگر [اسلام] خير بود، آنان در قبول آن بر ما پيشى نمىگرفتند.» و چون به وسيلهى آن هدايت نيافتهاند، خواهند گفت: «اين دروغى قديمى است.» (11) 46/ 12 و قبل از آن [قرآن] كتابى موسى [تورات] پيشوا و رحمتى بود، و اين [قرآن] كتابى است كه تصديقكنندهى [تورات]، به زبان عربى است، تا كسانى كه ستم [شرك] پيشه كردهاند، هشدار دهد و بشارتى براى نكوكاران باشد (12) اماما و لسانا: هر دو حال است، لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. الّذين: مفعول به، محلا منصوب. 46/ 13 مسلما كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداوند است، سپس استقامت ورزيدند، هيچ بيمى بر آنان نيست و آنان محزون نيز نشوند.» (13) 46/ 14 اينان اهل بهشتند، به پاس اعمالى كه انجام مىدادند، جاودانه در آنند (14) خالدين: حال، علامت نصب آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (خالدا) است. جزاء: مفعول له.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 503