ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 505

46/ 21
و برادر قوم عاد [هود] را ياد آر كه قومش را در احقاف [سرزمين ريگزار] هشدار داد، در حالى كه پيش از او و پس از او هشداردهندگانى به ميان آمده بودند [و ايشان را گفت:] جز خداوند را مپرستيد، به راستى من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم (21) الّا- ان: حرف تفسير+ لا: حرف نهى. الّا: حرف حصر.
46/ 22
گفتند: «آيا پيش ما آمده‌اى كه ما را از خدايانمان بازدارى، پس اگر از راستگويانى، آن چه [عذابى‌] كه به ما وعده مى‌دهى، بياور.» (22) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
46/ 23
گفت: «جز اين نيست كه علم نزد خداوند است، و من رسالتى كه به آن فرستاده شده‌ام، به شما ابلاغ مى‌كنم، ولى من شما را قومى مى‌بينم كه جهل مى‌ورزيد.» (23) ما: مفعول به دوّم.
46/ 24
پس هنگامى كه آن [عذاب‌] را به شكل ابرى ديدند كه به سوى وادى‌هايشان روى نهاده بود، گفتند: «اين ابرى بارنده بر ماست.» [هود گفت:] بلكه آن چيزى است كه به شتابش مى‌خواستيد، همان بادى كه در آن عذابى دردناك است (24) عارضا: حال از ضمير غايب (ه) ممطرنا: صفت براى (عارض) و نا: مضاف اليه، محلا مجرور. بل: حرف اضراب (روى برگردانيدن) ما: خبر، محلا مرفوع و ريح: بدل از (ما)
46/ 25
كه به امر پروردگارش همه چيز را نابود مى‌كند، پس چنان شدند كه چيزى جز مسكن‌هايشان ديده نمى‌شد، بدين گونه گرو، گنهكاران را كيفر مى‌دهيم (25) الّا: حرف حصر.
مساكنهم: نايب فاعل، و هم: مضاف اليه، محلا مجرور. كذلك: مفعول مطلق عاملش (نجزى)
46/ 26
و به يقين ما به آنان [قوم عاد] در چيزهايى امكانات داده بوديم كه به شما آن امكانات را نداده بوديم، و براى آنان گوش‌ها و چشم‌ها و دل‌ها داده بوديم، ولى گوش‌هايشان و چشمانشان و دل‌هايشان هيچ‌چيزى را از ايشان كفايت نكرد، چرا كه آيات الهى را انكار مى‌كردند، و كيفر آن چه تمسخرش مى‌كردند بر سرشان فرودآمد (26) اذ: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. ما: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
46/ 27
و به يقين بسيارى از شهرهايى كه پيرامونتان بود، نابود ساختيم، و آيات را گونه‌گونه بيان كرديم، باشد كه ايشان بازگردند (27) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
46/ 28
پس چرا كسانى كه به جاى خداوند به‌منزله‌ى خدايانى براى تقرّب [به خداوند] برگزيده بوديد، آنان [مشركان‌] را يارى ندادند؟ بلكه از نظرشان گم شدند و اين است تهمت ايشان و آن چه افترا مى‌بستند (28) لو لا: حرف توبيخ، الّذين: فاعل، محلا مرفوع. قربانا: مفعول له، آلهه:
بدل. بل: حرف اضراب. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 505

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست