ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 506

46/ 29
و [ياد آر] زمانى كه گروهى از جن را به سوى تو متوجّه ساختيم كه به قرآن گوش بسپارند، و هنگامى كه نزد آن [قرآن‌] حضور يافتند، گفتند: «خاموش باشيد.» و چون پايان يافت، به سوى قوم خويش هشدارگران بازگشتند (29) منذرين: حال از فاعل (ولّوا)
46/ 30
گفتند: «اى قوم ما! به راستى ما [پيام‌] كتابى را شنيديم كه بعد از موسى نازل شده كه تصديق‌كننده‌ى [كتاب‌هاى‌] پيش از خود است، و به سوى حق و به سوى راه راست هدايت مى‌كند.» (30) مصدّقا: صفت براى (كتابا)
46/ 31
«اى قوم ما! دعوت‌كننده‌ى خدا را اجابت كنيد و به او ايمان بياوريد، تا گناهانتان را بر شما ببخشايد و شما را از عذابى دردناك پناه دهد.» (31)
46/ 32
«و هركس دعوت‌كننده‌ى خدا را اجابت نكند، در زمين به عجز آرنده‌ى [خداوند از عذاب‌] نيست، و در برابر او دوستانى ندارد، اينان در گمراهى آشكارند.» (32) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. لا: حرف نفى.
46/ 33
آيا نمى‌دانند كه واقعا خداوند كه آسمان‌ها و زمين را آفريده است و در آفرينش آن‌ها خسته نشده است، قادر است آن كه مردگان را زنده گرداند؟ آرى، به راستى او بر هر چيزى تواناست (33) بلى: حرف جواب.
46/ 34
و روزى كه كفرورزان بر آتش عرضه شوند [از ايشان پرسند:] آيا اين [وعده‌ى الهى‌] حق نيست؟ گويند: «آرى حق است سوگند به پروردگارمان!» فرمايد: «پس عذاب را به سزاى آن چه كفر مى‌ورزيديد، بچشيد.» (34) الّذين: نايب فاعل، محلا مرفوع. هذا: اسم ليس، محلا مرفوع. بلى: حرف جواب. جمله‌ى تكفرون: خبر براى (كنتم) محلا منصوب.
46/ 35
پس همان گونه كه پيامبران اولوالعزم صبر ورزيدند، صبر كن و براى ايشان [عذاب را] به شتاب مخواه؛ روزى كه آن چه وعده داده شوند، بنگرند، گويى كه آنان جز ساعتى از روز را [در دنيا] به سر نبرده‌اند، [اين‌] ابلاغى است. پس آيا جز قوم نافرمان هلاك مى‌شوند؟ (35) ما:
اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. الّا: هر دو حرف حصر. ساعة: مفعول فيه، ظرف زمان. بلاغ: خبر براى مبتداى (هذا) محذوف. القوم: نايب فاعل.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 506

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست