responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 508


47/ 12
به راستى خداوند كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال شايسته انجام داده‌اند، به باغ‌هايى وارد مى‌كند كه رودها از زير [درختان‌] آن روان است، و كفرورزان كامرانى مى‌كنند و مى‌خورند همان گونه كه چارپايان مى‌خورند و آتش جايگاه آنان است (12)
47/ 13
و چه بسيار از [مردم‌] شهرهايى كه از شهر تو [مكّه‌] كه تو را بيرون راند، نيرومندتر بودند كه ايشان را هلاك كرديم و هيچ ياورى نداشتند (13) كايّن: اسم كنايه از عدد، مبتدا، محلا مرفوع. قوّة: تمييز.
47/ 14
آيا كسى كه با نشانى روشن از سوى پروردگار خويش است، همانند كسى است كه بدى عملش در نظرش زيبا جلوه داده شده، و از هواهاى نفسانيشان پيروى كردند؟ (14)
47/ 15
وصف بهشتى كه به پارسايان وعده داده شده است [باغى است كه‌] در آن نهرهايى از آب‌خالص، و نهرهايى از شيرى كه طعمش تغيير نيافته است، و نهرهايى از شراب كه براى نوشندگان لذّت‌بخش است، و نهرهايى از عسل مصفّاست، و بر ايشان در آنجا از تمام ميوه‌ها هست و نيز آمرزشى است از سوى پروردگارشان. [آيا پارسايى در چنين باغى‌] همانند كسى است كه او جاودانه در آتش است و آبى جوشان به ايشان نوشانده مى‌شود كه روده‌هايشان را پاره پاره مى‌سازد؟ (15) مثل: مبتدا و خبرش محذوف است. الّتى: صفت براى (الجنّة) محلا مجرور. غير: صفت. آسن: مضاف اليه. واو: در فعل (سقوا) نايب فاعل و ماء: مفعول به.
47/ 16
و برخى از آنان [منافقان‌] كسانى‌اند كه [به ظاهر] به تو گوش فرا مى‌دهند، امّا وقتى كه از پيش تو بيرون مى‌روند، به آن كسانى كه علم يافته‌اند، گويند: «هم‌اكنون [اين مرد] چه گفت؟» اينان كسانى‌اند كه خداوند بر دل‌هايشان مهر نهاده است و از هواهاى نفسانى خويش پيروى كرده‌اند (16) من: مبتدا، محلا مرفوع. حتّى: حرف ابتدا. ما ذا: اسم استفهام، مفعول به مقدّم، محلا منصوب. آنفا: حال.
47/ 17
كسانى كه هدايت يافته‌اند، [خداوند] بر هدايتشان افزود و تقوايشان بخشيد (17)
47/ 18
پس [منافقان‌] انتظار ندارند مگر قيامت را كه ناگهان فرارسد. به راستى نشانه‌هاى آن پديد آمده است، پس زمانى كه به سراغشان آيد كجا پند خواهند پذيرفت؟ (18) الّا: حرف حصر.
السّاعة: مفعول به. بغتة: حال. انّى: اسم استفهام، مفعول فيه، محلا منصوب.
47/ 19
پس بدانكه به راستى هيچ خدايى جز خداوند نيست، و براى گناه خود و نيز براى مردان مؤمن و براى زنان مؤمن آمرزش بخواه، و خداوند محلّ گردش شما و محلّ آرامش شما را مى‌داند (19) لا: حرف نفى جنس، الّا: حرف استثنا و الله: بدل.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 508
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست