نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 51
3/ 10 به يقين، آنان كه كفر ورزيدند، اموال و اولادشان هرگز چيزى را از ايشان از [عذاب] خداوند بىنياز نمىكند، و آنان خود هيزم آتش دوزخند (10) شيئا: مفعول به. هم: ضمير فصل. 3/ 11 [آنان] مانند عادت فرعونيان و نيز آنان كه قبل از ايشان بودند آيات ما را دروغ پنداشتند، آنگاه خداوند آنان را به كيفر گناهانشان فروگرفت و خداوند سخت كيفر است (11) فرعون: مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه و غير منصرف است. 3/ 12 به آنان كه كفر ورزيدند بگو: «به زودى مغلوب مىشويد و در جهنّم محشور مىشويد و چه بد جايگاهى است» (12) در ستغلبون و تحشرون: واو نائب فاعل است. بئس: از افعال ذمّ و المهاد: فاعل مرفوع. 3/ 13 به راستى براى شما در دو گروهى كه [در غزوه بدر] با هم روبهرو شدند، عبرتى بود، گروهى در راه خدا مىجنگيدند و ديگرى كه كافر بودند ايشان [مؤمنان] را به چشم خود دو برابر خودشان مىديدند، و خداوند هركس را بخواهد به نصرت خود تأييد مىفرمايد. البتّه در اين امر براى صاحبان بينش عبرتى است (13) آية: اسم كان. اخرى: معطوف به فئة و تقديرا مرفوع. 3/ 14 دوستى خواستنىها از قبيل زنان و فرزندان و اموال از قبيل زر و سيم و اسبان نشاندار و چهارپايان و كشتزاران، در نظر مردم آراسته شده است، اينها بهرهى [ناچيز] زندگانى دنياست و نيك فرجامى نزد خداوند است (14) حبّ: نائب فاعل. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع و متاع: خبر آن. اللّه: مبتدا و جملهى عنده حسن المآب: خبر آن. عند: مفعول فيه، ظرف مكان، خبر مقدّم، محلا مرفوع و حسن: مبتداى مؤخّر. 3/ 15 بگو: «آيا شما را به بهتر از اينها آگاه بكنم؟» براى كسانى كه تقوى پيشه كردهاند، نزد پروردگارشان باغهايى است كه از زير [درختان] آن رودها روان است، جاودانه در آنند و همسرانى پاكيزه دارند و از خوشنودى خداوند برخوردارند و خداوند به بندگان بيناست (15) أ: حرف استفهام. للّذين: خبر مقدّم، محلا مرفوع و جنّات: مبتداى مؤخّر آن. خالدين: حال، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (خالدا) است.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 51