ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 512

48/ 10
به راستى كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند بى‌شك با خداوند بيعت مى‌كنند، دست خدا بالاى دست‌هاى آنان است، پس هركس پيمان شكند، بى‌شك به زيان خويش پيمان شكسته است، و هركس به آن چه با خداوند عهد بسته است وفا كند، به زودى اجرى بسيار بزرگ به او خواهد بخشيد (10) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع.
48/ 11
به زودى بر جاى ماندگان اعرابى [متخلّفان باديه‌نشين‌] به تو گويند: «اموالمان و خانواده‌هايمان ما را [از همراهى شما در حديبيّه‌] مشغول داشت، پس براى ما آمرزش بخواه.» به زبان‌هايشان چيزى مى‌گويند كه در دل‌هايشان نيست، بگو: «پس چه كسى در برابر خداوند- اگر به شما ضررى برساند يا به شما نفعى برساند- براى شما اختيار چيزى را خواهد داشت؟
بلكه خداوند به آن چه عمل مى‌كنيد، آگاه است.» (11) ما: مفعول به، محلا منصوب. من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. بل: حرف اضراب.
48/ 12
«بلكه مى‌پنداشتيد كه بى‌گمان پيامبر و مؤمنان هرگز به سوى خانواده‌هايشان بازنمى‌گردند، و اين [پندار] در دل‌هايتان آراسته شد، و ظنّ بد پنداشتيد و قومى تبهكار شديد.» (12) ان: مخفّفه از مثقّله و اسمش ضمير شأن (ه) محذوف است. ابدا: مفعول فيه، ظرف زمان. ذلك: نايب فاعل، محلا مرفوع. ظنّ: مفعول مطلق.
48/ 13
و هركس به خداوند و پيامبر او ايمان نياورد [بايد بداند] كه قطعا ما براى كافران آتشى سوزان آماده ساخته‌ايم (13) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع.
48/ 14
فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن خداوند است كه هركس را بخواهد مى‌بخشايد و هركس را بخواهد عذاب مى‌كند، و خداوند خطاپوش خطابخش است (14) من: مفعول به، محلا منصوب.
48/ 15
هنگامى كه به سوى غنايم روانه شديد كه آن را بگيريد، به زودى همان بر جاى ماندگان گويند: «ما را بگذاريد كه در پى شما بياييم.» مى‌خواهند كلام الهى را دگرگون كنند. بگو: «هرگز از پى ما نياييد، خداوند از قبل درباره‌ى شما چنين فرموده است.» آن‌گاه به زودى گويند: «بلكه شما به ما رشك مى‌بريد» ولى آنان جز اندكى نمى‌فهمند.» (15) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. بل: هر دو حرف اضراب (روى برگردانيدن) الّا: حرف حصر. قليلا: مفعول به.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 512

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست