نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 520
50/ 36 و چه بسيار نسلهايى را قبل از آنان هلاك كرديم كه آنان از ايشان نيرومندتر بودند و در شهرها جستوجو مىكردند كه آيا گريزگاهى هست؟ (36) كم: مفعول به مقدّم، محلا منصوب. بطشا: تمييز. 50/ 37 به راستى در اين امر براى كسى كه صاحبدل باشد يا گوش فرا دهد و خود شاهد باشد، مايهى عبرت هست (37) 50/ 38 و به تحقيق ما آسمانها و زمين و آن چه در بين آن دو است، در شش روز آفريديم در حالى كه به ما هيچ خستگى نرسيد (38) ما: حرف نفى. 50/ 39 پس بر آن چه مىگويند صبر كن و به همراه ستايش، پروردگارت را قبل از طلوع خورشيد و قبل از غروب تسبيح گوى (39) ما: حرف مصدرى، محلا مجرور. 50/ 40 و در بخشى از شب و به دنبال سجده هم او را تسبيح گوى (40) 50/ 41 و به گوش باش روزى كه منادى از مكانى نزديك ندا در دهد (41) 50/ 42 روزى كه صيحهى [قيامت] را به حق بشنوند، آن همان روز رستاخيز است (42) 50/ 43 به راستى ما خود زنده مىكنيم و مىميرانيم و بازگشت نيز به سوى ماست (43) 50/ 44 روزى كه زمين به سرعت بر آنان شكافته شود [و از قبرها بيرون آيند] اين همان حشر است كه بر ما آسان است (44) سراعا: حال. 50/ 45 ما به آن چه مىگويند داناتريم و تو فرمانده بر ايشان نيستى، پس هركس را كه از وعيد من مىترسد، به قرآن پند بده (45) ما: حرف نفى شبيه به ليس و انت: اسم براى (ما) محلا مرفوع و بجار: خبر آن، محلا منصوب. وعيد: مفعول به، تقديرا منصوب و (ياء) محذوف از آخر آن مضاف اليه، محلا مجرور. 51. [سورهى ذاريات (بادهاى پراكنده گردان) مكّى، 60 آيه] به نام خداوند بخشندهى مهربان 51/ 1 سوگند به بادهاى پراكنده گردان (1) واو: واو قسم، ذروا: مفعول مطلق. 51/ 2 و به ابرهاى گرانبار (2) وقرا: مفعول به براى اسم فاعل (الحاملات) 51/ 3 و به كشتىهاى سبك سير (3) يسرا: جانشين مفعول مطلق. 51/ 4 و به فرشتگان تقسيمكنندهى كار (4) امرا: مفعول به براى اسم فاعل (المقسّمات) 51/ 5 كه به راستى آن چه به شما وعده داده شده است، قطعا راست است (5) لام: لام مزحلقه براى تاكيد. 51/ 6 و بىشك جزا واقعى است (6) لام: لام مزحلقه براى تاكيد.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 520