ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 522

51/ 32
[ابراهيم‌] گفت: «اى فرستادگان! مأموريّت شما چيست؟» (31) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
51/ 32
گفتند: «به راستى ما به سوى قومى گنهكار فرستاده شده‌ايم.» (32)
51/ 33
«تا بر آنان سنگ‌هايى از گل فروباريم.» (33)
51/ 34
كه از جانب پروردگارت براى تجاوزگران نشان‌دار شده است (34) مسومة: صفت دوّم براى (حجارة)
51/ 35
آن‌گاه هركس از مؤمنان را كه در آن [شهرها] بود، بيرون برديم (35)
51/ 36
ولى آنجا به جز خانه‌اى از آن مسلمان نيافتيم (36) غير: مفعول به.
51/ 37
و در آنجا براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند، عبرتى باقى نهاديم (37)
51/ 38
و درباره‌ى موسى هنگامى كه او را با حجّتى آشكار به جانب موسى فرستاديم (38)
51/ 39
سپس [فرعون‌] رو به اركان سپاه خود كرد و گفت: «او ساحر يا ديوانه است.» (39)
51/ 40
پس او و لشكريانش را فروگرفتيم، سپس ايشان را به دريا افكنديم، در حالى كه او نكوهيده بود (40)
51/ 41
و درباره‌ى عاد، آن‌گاه كه بر ايشان بادى عقيم [بى‌بهره‌] فرستاديم (41)
51/ 42
كه از چيزى كه بر آن مى‌گذشت، باقى نمى‌گذاشت مگر آن كه به صورت خاك پوسيده درمى‌آورد (42) الّا: حرف حصر.
51/ 43
و درباره‌ى ثمود، هنگامى كه به ايشان گفته شد: «تا مدتى از زندگى برخوردار شويد.» (43)
51/ 44
سپس از امر پروردگارشان سربرتافتند، آن‌گاه صاعقه آنان را در حالى كه آنان مى‌نگريستند، فروگرفت (44)
51/ 45
پس توان ايستادن نداشتند، و انتقام‌كش نبودند (45)
51/ 46
و قوم نوح را قبل از آن [هلاك كرديم‌] بى‌شك ايشان قومى نافرمان بودند (46) قوم: مفعول به براى فعل محذوف (اهلكنا)
51/ 47
و آسمان را به قدرت برافراشتيم و به راستى ما وسعت بخشيده‌ايم (47)
51/ 48
و زمين را گسترانديم و چه نيكو گستراننده‌ايم (48) الارض: مفعول به براى فعل محذوف.
51/ 49
و از هر چيزى دو جفت آفريديم باشد كه شما پند گيريد (49)
51/ 50
پس به جانب خداوند بگريزيد، به راستى من براى شما از جانب او هشداردهنده‌اى آشكارم (50)
51/ 51
و با وجود خداوند خدايى ديگر را قرار ندهيد، به راستى من براى شما از جانب او هشداردهنده‌اى آشكارم (51) مع: مفعول فيه، ظرف مكان. آخر: صفت براى (الها)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 522

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست