ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 525

52/ 32
يا عقل‌هايشان آنان را به اين [پندار] فرمان مى‌دهد، يا آنان قومى طغيانگرند (32) ام: هر دو مورد حرف عطف در معنى توبيخ.
52/ 33
يا گويند: «آن [قرآن‌] را بر بافته است.» بلكه ايشان ايمان نمى‌آورند (33) بل: حرف اضراب.
52/ 34
پس اگر راستگويند، سخنى همانند آن آورند (34)
52/ 35
يا از هيچ آفريده شده‌اند، يا خود آفريننده‌ى [خويش‌] اند؟ (35)
52/ 36
يا آسمان‌ها و زمين را آفريده‌اند؟ بلكه يقين ندارند (36)
52/ 37
يا خزاين پروردگارت نزد ايشان است، يا ايشان سيطره دارند؟ (37)
52/ 38
آيا آنان نردبانى دارند كه به وسيله آن [اسرار آسمانى را] مى‌شنوند؟ آن‌گاه بايد شنونده‌ى ايشان برهانى آشكار آورد (38)
52/ 39
يا دختران از آن او و پسران از آن شماست (39)
52/ 40
يا از آنان [براى رسالت‌] مزدى مى‌طلبى و آنان از تاوان گران‌بارند (40)
52/ 41
يا علم غيب در اختيار آنان است و ايشان [از آن غيب‌] مى‌نويسند (41)
52/ 42
يا مى‌خواهند مكرى كنند؟ امّا كفرورزان خود مكر خورده‌اند (42)
52/ 43
يا خدايى غير از خداوند دارند؟ منزّه است خداوند از آن چه شرك مى‌ورزند (43) اله:
مبتداى مؤخّر و غير: صفت آن. سبحان: مفعول مطلق براى فعل (نسبّح) محذوف.
52/ 44
و اگر پاره‌اى از آسمان را در حال سقوط بينند، [از روى سركشى‌] گويند: «ابرى متراكم است.» (44) سحاب: خبر براى مبتداى (هذا) محذوف.
52/ 45
پس آنان را رها كن تا روز خودشان را كه در آن به صاعقه بسوزند، ديدار كنند (45) حتّى:
حرف جرّ و غايت مقدّر به (ان) ناصبه. الّذى: اسم موصول، صفت براى (يومهم) محلا منصوب.
52/ 46
روزى كه مكر آنان هيچ به كارشان نيايد و ايشان يارى نيابند (46)
52/ 47
و به راستى براى ستم‌ورزان عذابى جز اين هست، ولى اكثرشان نمى‌دانند (47) دون:
مفعول فيه، ظرف مكان.
52/ 48
براى حكم پروردگارت شكيبايى ورز، كه بى‌شك تو زير نظر مايى، و هنگامى كه [از خواب‌] برمى‌خيزى، به همراه ستايش پروردگارت تسبيح گوى (48)
52/ 49
در پاره‌اى از شب و به دنبال فروشدن ستارگان نيز او را تسبيح گوى (49)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 525

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست