ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 526

53. [سوره‌ى نجم (ستاره) مكّى، 62 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
53/ 1
سوگند به ستاره آن‌گه كه فرودآيد (1) واو: واو قسم.
53/ 2
كه مصاحب شما [پيامبر] نه گمراه شده و نه منحرف گشته است (2) ما: هر دو حرف نفى.
53/ 3
و از سر هوس سخن نمى‌گويد (3)
53/ 4
آن [سخن او] جز وحيى نيست كه به او وحى مى‌شود (4) ان: حرف نفى، الّا: حرف حصر. هو: مبتدا و وحى: خبر آن.
53/ 5
شديد القوى [جبرئيل‌] او را تعليم داده است (5)
53/ 6
[فرشته‌ى‌] نيرومند كه راست [در برابر او] در استاد (6) ذو: خبر دوّم براى (هو).
53/ 7
در حالى كه او در افق اعلى بود (7) واو: حاليّه.
53/ 8
سپس نزديك شد و فرودآمد (8)
53/ 9
تا آن كه فاصله‌ى [آن دو] به اندازه‌ى دو كمان شد يا نزديكتر (9) قاب: خبر براى (كان)
53/ 10
آن‌گاه به بنده‌ى او آن چه بايد وحى كند، وحى كرد (10)
53/ 11
دل آن چه ديد، انكار نكرد (11)
53/ 12
آيا با او درباره‌ى آن چه ديده است ستيزه مى‌كنيد؟ (12)
53/ 13
و به يقين بار ديگر نيز او را ديده بود (13) نزله: جانشين مفعول مطلق.
53/ 14
در نزد درخت سدرة المنتهى (14)
53/ 15
كه جنّت المأوى نيز در نزد آن است (15)
53/ 16
آن‌گاه كه درخت سدرة [المنتهى‌] را چيزى [نورى‌] كه فروپوشانده بود، فروپوشاند (16) ما: فاعل، محلا مرفوع.
53/ 17
چشم [او] نلغزيد و سرپيچى نكرد (17) ما: هر دو مورد حرف نفى.
53/ 18
به يقين بعضى از نشانه‌هاى بزرگ پروردگار خويش را ديد (18)
53/ 19
آيا شما لات و عزّى را ديده‌ايد؟ (19)
53/ 20
و نيز منات را كه سوّمين است (20) الثالثة: صفت براى (منات)
53/ 21
آيا [به زعم شما] براى شما پسر است و براى او [خداوند] دختر؟ (21)
53/ 22
در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است (22) اذا: حرف جواب.
53/ 23
آن [بت‌ها] چيزى جز نام‌هايى كه شما و پدرانتان آن را نام‌گذارى كرده‌ايد، نيست، خداوند به آن هيچ حجّتى نفرستاده است، جز از گمان و آن چه دل‌ها بخواهد از آن پيروى نمى‌كنند، و به يقين براى آنان از جانب پروردگارشان هدايت آمده است (23) ان: هر دو حرف نفى، هى:
مبتدا، محلا مرفوع. الّا: هر دو حرف حصر. و واو: در سمّيتمو واو زايد اشباع براى حركت حرف (ميم) است و ها: مفعول به، محلا منصوب.
53/ 24
يا انسان راست آن چه آرزو كند (24) ام: حرف عطف به معنى استفهام.
53/ 25
آرى، انجام و آغاز از آن خداست (25) فاء: حرف تعليل.
53/ 26
و چه بسيار فرشته در آسمان‌هاست كه شفاعتشان هيچ سودى ندارد، مگر بعد از آن كه خداوند براى هر كسى كه بخواهد و راضى باشد، اذن دهد (26) كم‌كم: خبريّه مبتدا، محلا مرفوع. من ملك: خبر مفرد آن، محلا منصوب. الّا: حرف حصر.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 526

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست