ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 53

3/ 23
آيا از [احوال‌] آنان كه بهره‌اى از كتاب [تورات‌] داده شدند، خبر نيافتى كه چون به كتاب الهى [تورات‌] فرا خوانده شوند تا در ميانشان داورى كند، آن‌گاه گروهى از آنان در حال اعراض روى برمى‌گردانند؟ (23) لم تر: فعل مضارع مجزوم، علامت جزم آن حذف حرف علّه (ياء) از آخر است. نصيبا: مفعول به. هم: مبتدا، محلا مرفوع و معرضون: خبر، علامت رفع آن (واو) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (معرض) است.
3/ 24
آن به اين سبب است كه ايشان مى‌گويند: «هرگز آتش دوزخ جز چند روزى به ما نمى‌رسد» و آن چه كه افترا مى‌بستند آنان را در دينشان فريفته كرده است (24) ذلك: مبتدا، محلا مرفوع و انّهم قالوا: خبر آن، محلا مرفوع. الّا: از ادات حصر. اياما: مفعول فيه، ظرف زمان. جمله‌ى يفترون: خبر كان، محلا منصوب.
3/ 25
پس [احوال ايشان‌] چگونه خواهد بود آن‌گاه كه آنان را در روزى كه هيچ شكى در آن نيست گرد آوريم و به هركس پاداش آن چه كسب كرده است به تمامى داده شود و آنان ستم نشوند؟ (25) كيف: اسم استفهام، مبنى، خبر مقدّم براى مبتداى محذوف (حالهم) لا: حرف نفى جنس و ريب: اسم آن و فيه: جارّ و محلا مجرور، خبر، محلا مرفوع.
3/ 26
بگو: «خداوندا، اى فرمانرواى هستى، به هركس كه خواهى فرمانروايى بخشى و از هركس كه خواهى فرمانروايى بازستانى، و هركس را كه خواهى عزيز كنى، و هركس را كه خواهى خوار گردانى. خير مطلق به دست توست، به راستى تو بر هر چيزى توانايى.» (26) ميم: حرف ندا و اللّه: لفظ جلاله، منادا و مالك: بدل از اللّه.
3/ 27
شب را در روز درآورى و روز را در شب درآورى، و زنده را از مرده بيرون سازى و مرده را از زنده برآورى، و هركس را كه خواهى، بى‌حساب روزى بخشى (27)
3/ 28
مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان به دوستى گيرند، و هركس چنين كند در چيزى از [دوستى و لطف‌] خداوند بهره‌اى ندارد، مگر اين كه از آنان نوعى تقيّه كنيد و خداوند شما را از [نافرمانى‌] خويش برحذر مى‌دارد، و بازگشت به سوى خداوند است (28) اولياء: مفعول به دوّم. ذلك: مفعول به، محلا منصوب. الّا: حرف حصر. تقاة: مفعول مطلق نوعى.
3/ 29
بگو: «اگر آن چه را كه در سينه‌هاى شماست پنهان بداريد يا آن را آشكار كنيد، خداوند آن را مى‌داند و [نيز] آن چه در آسمان‌ها و هر چه در زمين است، مى‌داند و خداوند بر هر چيزى تواناست» (29) ما: مورد اوّل و دوّم مفعول به، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 53

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست