نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 54
3/ 30 [ياد آريد] روزى را كه هركس هر آنچه از نيكى انجام داده است و هر آن چه از بدى كرده است حاضر يابد و آرزو كند كه كاشكى ميان او و كارهاى بد فاصلهى دورى بود، و خداوند شما را از [نافرمانى] خويش برحذر مىدارد و خداوند به بندگان رئوف است (30) يوم: مفعول به براى فعل محذوف (اذكروا) محضرا: حال. امدا: اسم مؤخّر (انّ) و بينها: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم انّ، محلا مرفوع. 3/ 31 بگو: «اگر خداوند را دوست داريد پس از من پيروى كنيد تا خداوند شما را دوست بدارد و گناهانتان را بر شما ببخشايد، و خداوند بسيار خطاپوش خطابخش است.» (31) 3/ 32 بگو: «از خداوند و پيامبر اطاعت كنيد.» پس اگر روى گردان شوند، به يقين خداوند كافران را دوست ندارد (32) 3/ 33 به يقين خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيده است (33) 3/ 34 فرزندانى كه بعضى از ايشان از [نسل] بعضى ديگرند و خداوند شنواى داناست (34) ذرّية: حال. 3/ 35 [ياد آريد] زمانى را كه همسر عمران گفت: «اى پروردگار من! نذر كردم كه آن چه در شكم من است آزادانه از آن تو باشد. پس از من قبول فرما، به راستى تو خود شنواى دانايى.» (35) محرّرا: حال. 3/ 36 پس آنگاه كه فرزندش را بزاد، گفت: «اى پروردگار من! من او را دختر زادهام- و خداوند به آن چه او زاده بود، داناتر است- و پسر مانند دختر نيست، و من او را مريم نام نهادم و من او را و فرزندانش را از شرّ شيطان راندهشده به پناه تو مىسپارم» (36) انثى: حال. 3/ 37 آنگاه پروردگار او [مريم] را با قبول حسن پذيرفت و او را به نوعى نيكو پرورش داد و زكريّا را به سرپرستى او برگماشت. هرگاه كه زكريّا در آن محراب بر او وارد مىشد در پيش او نوعى روزى مىيافت. [و] مىگفت: «اى مريم! اين از كجا از براى تو آمده است؟» مريم مىگفت: «آن از جانب خداوند است. به راستى كه خداوند به هركس كه بخواهد بىحساب روزى مىبخشد» (37) نباتا: نائب از مفعول مطلق. زكريا: مفعول به، تقديرا منصوب و مورد دوّم فاعل، تقديرا مرفوع. انّى: اسم استفهام، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 54