نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 532
55/ 17 پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب (17) ربّ: خبر براى مبتداى محذوف (هو) 55/ 18 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (18) 55/ 19 دو دريا كه به هم مىرسند در كنار هم روان ساخت (19) 55/ 20 در بين آن دو برزخى است كه به همديگر غلبه نكنند (20) 55/ 21 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (21) 55/ 22 از آن دو [دريا] مرواريد و مرجان بيرون مىآيد (22) 55/ 23 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (23) 55/ 24 و كشتىهاى بادباندار كه همانند كوهها در دريا روانند، از آن اوست (24) الجوارى: مبتدا، تقديرا مرفوع و حرف (ياء) از آخر آن در حالت مضاف حذف شده است. 55/ 25 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (25) 55/ 26 هركس كه بر روى آن [زمين] هست، فانى است (26) 55/ 27 و [تنها] ذات پروردگارت كه با شكوه و ارجمند است، باقى است (27) ذو: صفت براى (وجه)، علامت رفع آن حرف (واو) و از اسماء خمسه است. 55/ 28 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (28) 55/ 29 هركس كه در آسمانها و زمين است، از او درخواست مىكند، او هر روز در كارى است (29) 55/ 30 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (30) 55/ 31 اى دو گروه جن و انس! به زودى به [كار] شما مىپردازيم (31) 55/ 32 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (32) 55/ 33 اى گروه جن و انس! اگر مىتوانيد كه از اطراف آسمانها و زمين نفوذ كنيد، پس نفوذ كنيد، ولى جز با نيروى فوقالعاده نمىتوانيد نفوذ كنيد (33) الّا: حرف حصر. 55/ 34 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (34) 55/ 35 بر شما شعلههايى از آتش و دودى متراكم فروفرستاده شود و نمىتوانيد يارى طلبيد (35) شواظ: نايب فاعل. 55/ 36 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (36) 55/ 37 پس آنگاه كه آسمان از هم بشكافد و همانند روغن گلگون گردد (37) 55/ 38 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (38) 55/ 39 در آن روز از هيچ انس و جنّى در مورد گناهش پرسش نشود (39) 55/ 40 پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (40)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 532