ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 538

57/ 4
او كسى است كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر عرش استيلا يافت، آن چه در زمين فرومى‌رود و آن چه از آن بيرون مى‌آيد و آن چه از آسمان فرودمى‌آيد و آن چه به آن فرا مى‌رود [همه‌] را مى‌داند. و او به همراه شماست هرجا كه باشيد، و خداوند به آن چه انجام مى‌دهيد بيناست (4) ما: مورد اوّل اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب و سه مورد ديگر معطوف به آن است. مع: مفعول فيه، ظرف مكان. اين ما: اسم شرط جازم، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
57/ 5
فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن اوست، و كارها به جانب خداوند بازگردانده شود (5)
57/ 6
شب را در روز فرومى‌برد و روز را در شب در مى‌آورد و او به راز سينه‌ها داناست (6)
57/ 7
به خداوند و پيامبر او ايمان آوريد و از آن چه شما را در آن جانشين [خويش‌] قرار داده است، انفاق كنيد، پس كسانى كه از ميان شما ايمان آورند و انفاق كنند، اجرى بسيار بزرگ دارند (7) مستخلفين: مفعول به دوّم.
57/ 8
و شما را چه شده است كه به خداوند ايمان نمى‌آوريد، در حالى كه پيامبر شما را دعوت مى‌كند كه به پروردگارتان ايمان آوريد، و به يقين اگر مؤمن باشيد، از شما پيمان گرفته است (8) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. قد: حرف تحقيق.
57/ 9
او كسى است كه بر بنده‌اش آياتى روشنگر نازل كرده است تا شما را از تاريكى‌ها [ى ضلالت و جهالت‌] به سوى نور [هدايت و بصيرت‌] بكشاند، و به راستى خداوند به شما رئوف مهربان است (9) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه و مورد دوّم لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
57/ 10
و شما را چه شده است كه در راه خدا انفاق نمى‌كنيد، در حالى كه ميراث آسمان‌ها و زمين از آن خداوند است؛ و از ميان شما كسانى كه قبل از فتح [مكّه‌] انفاق كرده و جهاد كرده‌اند، [با ديگران‌] يكسان نيستند، اينان بلندمرتبه‌تر از كسانى‌اند كه بعد از آن انفاق كرده و جهاد كرده‌اند، و خداوند همه را وعده‌ى نيكو داده است، و خداوند به آن چه انجام مى‌دهيد، آگاه است (10) من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع. اولئك: مبتدا، محلا مرفوع. درجة: تمييز.
كلّا: مفعول به مقدّم.
57/ 11
كيست آن كسى كه به خداوند قرض‌الحسنه دهد، تا آن را براى او دو چندان گرداند؛ و براى او اجرى ارجمند است (11) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. ذا: اسم اشاره، خبر، محلا مرفوع و الّذى: بدل از (ذا) محلا مرفوع. قرضا: مفعول مطلق.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 538

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست