ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 539

57/ 12
روزى كه مردان مؤمن و زنان مؤمن را بينى كه نورشان پيش رويشان و در سمت راستشان مى‌شتابد، [به آنان گويند:] امروز بشارت شما باغ‌هاى بهشتى است كه جوى‌ها از زير [درختان‌] آن جارى است كه جاودانه در آنيد، اين همان رستگارى بسيار بزرگ است (12) بشرى: مبتدا، تقديرا مرفوع و كم: مضاف اليه، محلا مجرور و جنّات: خبر آن. هو: ضمير فصل.
57/ 13
روزى كه مردان منافق و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‌اند، گويند: «نظرى بر ما فكنيد تا از نورتان پرتوى برگيريم.» گفته شود: «پشت سر خويش بازگرديد و نورى بجوييد.» سپس در بين آنان ديوارى زده شود كه درى دارد، در درونش رحمت است و از بيرونش عذاب است (13)
57/ 14
آنان را ندا در دهند: «مگر ما به همراه شما نبوديم؟» گويند: «چرا، ولى شما خودتان را در هلاكت فكنديد، و منتظر [بلاى پيامبر و مؤمنان‌] بوديد و ترديد ورزيديد و آرزوها شما را فريب داد، تا آن كه فرمان الهى [مرگ‌] فرا رسيد، و [شيطان‌] فريبكار شما را در برابر خداوند فريب داد.» (14) مع: مفعول فيه، ظرف مكان و كم: مضاف اليه، محلا مجرور. بلى: حرف جواب. حتّى: حرف غايت و جرّ.
57/ 15
پس امروز از شما و از كفرورزان بدلى پذيرفته نشود، جايگاه شما آتش است، او سرپرست شماست، و چه بد بازگشتى است (15)
57/ 16
آيا براى كسانى كه ايمان آورده‌اند، هنگام آن نرسيده است كه دل‌هايشان براى ذكر الهى و آن چه از حق نازل شده است، خاشع گردد، و همانند كسانى نباشند كه از قبل به آنان كتاب [آسمانى‌] داده شده است، سپس روزگار عمرشان به درازا كشيد، و دل‌هايشان سخت گرديد و بسيارى از آنان تبهكار بودند (16) يان: فعل مضارع مجزوم با حذف حرف علّه (ياء)، ما: اسم موصول، معطوف بر (ذكر) محلا مجرور.
57/ 17
بدانيد كه خداوند زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند، به يقين آيات را براى شما روشن بيان كرديم، باشد كه تعقّل ورزيد (17)
57/ 18
به راستى مردان صدقه‌بخش و زنان صدقه‌بخش و آنان كه در راه خدا قرض‌الحسنه دهند، براى ايشان [اجرشان‌] دو چندان شود و براى آنان اجرى ارجمند است (18) قرضا: مفعول مطلق.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 539

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست