نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 541
57/ 25 به يقين ما پيامبران خويش را با معجزات به رسالت فرستاديم و به همراه آنان كتاب و ميزان فروفرستاديم تا مردم به دادگرى برخيزند و آهن پديد آورديم كه در آن صلابتى شديد و منافعى براى مردم هست، و تا آن كه خداوند معلوم بدارد كه چه كسانى در نهان او را و پيامبرانش را يارى مىرسانند. به راستى خداوند نيرومند عزّتمند است (25) مع: مفعول فيه، ظرف مكان و هم: مضاف اليه، محلا مجرور. لام: هر دو مورد لام مقدّر به (ان) ناصبه. من: مفعول به، محلا منصوب. 57/ 26 و به يقين نوح و ابراهيم را به رسالت فرستاديم، و در ميان فرزندان آن دو نبوّت و كتاب نهاديم، سپس بعضى از آنان هدايت يافته و بسيارى از آنان نيز نافرمانند (26) لام: لام تاكيد، قد: حرف تحقيق. 57/ 27 سپس به دنبال آنان پيامبرانمان را آورديم و عيسى بن مريم را از پى [ايشان] آورديم و به او انجيل عطا كرديم و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند رأفت و رحمت نهاديم، و رهبانيّتى را بدعت كردند كه ما آن را بر ايشان ننوشته بوديم، مگر به خاطر طلب خوشنودى الهى، ولى آنگونه كه حق رعايت آن بود، رعايتش نكردند، آنگاه به كسانى از آنان كه ايمان آورده بودند، اجرشان را بخشيديم، و بسيارى از آنان نافرمانند (27) ابن: صفت براى (عيسى) مريم: مضاف اليه، محلا مجرور. الّا: حرف حصر، ابتغاء: مفعول له. حقّ: مفعول مطلق. الّذين: مفعول به، محلا مجرور. اجر: مفعول به دوّم. 57/ 28 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، تقواى الهى پيشه كنيد و به پيامبر او ايمان آوريد، تا دو بهره از رحمت خود به شما عطا كند، و براى شما نورى قرار دهد كه با آن راه رويد و شما را بيامرزد، و خداوند خطاپوش خطابخش است (28) اىّ: منادا، محلا منصوب و ها: هاى تنبيه، مضاف اليه، محلا مجرور. الّذين: بدل از (اىّ) كفلين: مفعول به دوّم. 57/ 29 تا اهل كتاب بدانند كه قادر به چيزى از فضل الهى نيستند، و به راستى فضل به دست خداوند است، به هركس كه بخواهد آن را عطا مىكند، و خداوند صاحب فضل بسيار بزرگ است (29) لئلّا- لام: حرف تعليل+ ان: حرف نصب و مصدرى+ لا: حرف زايد. الّا- ان: مخفّفه از مثقّله+ لا: حرف نفى و اسم آن ضمير شأن (هاء) محذوف است و جملهى يقدرون: خبر آن، محلا مرفوع. من: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 541